<< Back
" ใต้เมฆที่เมฆใต้ วันพุธที่ 1 มีนาคม 2538 "
(น.56) รูป 58 การแต่งกายชนเผ่า
รูป 59 ที่บูชาบรรพบุรุษของพวกไป๋
(น.57) รูป 60 ภาพชีวิตชาวไป๋
(น.57) หุ่นแสดงเผ่าต่างๆ เช่น เผ่าลาฮู แม้ว ไป๋ อี๋ หุย ไต่ ทิเบต ลีซอ น่าซี
เข้าประตูแบบหมู่บ้านไป๋ไปอีกห้อง แสดงเครื่องแต่งตัวสตรีไป๋ในท้องถิ่นต่างๆ แต่ละถิ่นแต่งไม่เหมือนกัน เช่น ในต้าหลี่เป็นเขตภูเขามีพวกเอ๋อเหยียน เหอจิ่น การแต่งกายเจ้าสาวเหอชิ่ง
จำลองบ้านชาวไป๋ในสี่โจว (ที่เราจะไป) ตรงกลางเป็นห้องรับแขกหรือห้องที่ตั้งป้ายบูชา เรียกว่า จุงถัง ซ้ายเป็นห้องที่พ่อแม่อยู่ ด้านขวามือเป็นห้องเจ้าบ่าวเจ้าสาว
ภาพถ่ายพิธีแต่งงานของชาวไป๋ เจ้าสาวต้องสวมแว่นดำเพื่อป้องกันภัย (ประยุกต์จากผ้าคลุมหน้า ?) มีลูกก็เอาลูกใส่ตะกร้า ภาพรูปตลาดในเดือนมีนาคม
(น.58) รูป 61 ถ่ายรูปกับสาวๆ ชาวไป๋
รูป 62 ถ่ายรูปกับสาวๆ ชาวไป๋
(น.58) เดินออกมาที่ลานตรงกลางหมู่อาคาร จัดเป็นสวนไม้กระถาง มีดอกท้อ ดอกยู่หลาน หรือที่เรียกว่าดอกแมกโนเลีย (Magnolia)
หรือมณฑา ดอกตู้จวน เขามีดอกตู้จวนสีเหลืองซึ่งหายาก ดอกตู้จวนขาวก็มี ฝรั่งเรียกดอกตู้จวนขาวว่า โรโดเดนดรอน (Rho-dodendron) ถ้าผลัดใบเรียก Azalea
(น.59) รูป 63 เซ็นสมุดเยี่ยม
(น.59) เป็นอันว่าจบการชมพิพิธภัณฑ์ ไปเซ็นชื่อในสมุดเยี่ยม และขึ้นรถกลับโรงแรม ในรถมาดามเฉินเล่าว่ามีเมฆชนิดหนึ่งเรียกว่า เมฆมองดูสามี หรือหยุนว่างฟู
และบอกให้ข้าพเจ้าไปถามผู้ว่าต้าหลี่ว่ามีความเป็นมาอย่างไร แล้วเล่าต่อเรื่องเมืองเซี่ยกวนว่าเรียกกันว่าเป็นฟงเฉิงหรือเมืองลม มีนิทานเล่าประวัติว่า
กวนอิมแต่งตัวเป็นคนแก่เดินไปถึงด่านนายด่านจะมาตรวจของ คนแก่นี้ก็ไม่ยอมให้ตรวจ แต่นายด่านก็ตรวจจนได้ พอเปิดขวดก็มีลมพุ่งออกมา
เมืองจึงกลายเป็นเมืองลม คือมีลมพัดแรงตลอดปี ถ้าไม่มีลมพัดคนที่นี่จะรู้สึกว่าไม่สบาย ฉะนั้นสิ่งก่อสร้างแถวนี้จะมีกำแพงกันลมอีกชั้น ส่วนมากจะทำบ้าน 3 ห้อง มีลานและกำแพง
(น.60) รูป 64 ไปท่าเรือ
(น.60) จากโรงแรมเดินทางต่อไปท่าเรือ มาดามเฉินเล่าให้ฟังว่า วัดอรหันต์ 500 ที่ข้าพเจ้าไปดูเมื่อ 14 ปีมาแล้วถูกไฟไหม้เร็วๆ นี้ และห้องที่มีพระอรหันต์ไม่ไหม้
ในยูนนานมีทะเลสาบหลายแห่ง ได้แก่เทียนฉือที่ข้าพเจ้าเคยไปขณะนี้น้ำเสีย ต้องใช้เวลา 15 ปี จึงแก้ไขได้ (โดยการเปลี่ยนน้ำ) เอ๋อร์ไห่ยังไม่ถึงกับเสีย ใกล้ๆ
ทะเลสาบนี้มีหมู่บ้านชนเผ่าหนึ่งที่มีประเพณีถือระบบแม่เป็นใหญ่ ชายหญิงแต่งงานกัน ชายต้องไปนอนอยู่บ้านหญิง แต่กลางวันไปอยู่บ้านตัวเอง ในสมัยก่อนพวกเด็กๆ รู้แต่ว่าใครเป็นแม่
ไม่รู้จักพ่อ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปบ้างแล้ว แถวนั้นทิวทัศน์สวยงาม น้ำใสสะอาด เด็กหญิงร้องเพลงเก่ง จับปลาในทะเลสาบไปพลางร้องเพลงไปพลาง พวกนักมานุษยวิทยาชอบเข้าไปศึกษา การคมนาคมยังไม่ค่อยสะดวกนัก คราวหน้าถ้าข้าพเจ้ามาอีก มีเวลาจะพาไป
(น.61) รูป 65 นั่งในเรือ
รูป 66 นั่งในเรือ
(น.61) รถเข้าสวนสาธารณะเอ๋อร์ไห่ มาดามเล่าว่าพระจันทร์ที่นี่สวยมาก วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 8
คนชอบมาดูพระจันทร์ แต่แถวนี้แผ่นดินไหวบ่อย ฉะนั้นจึงมีศูนย์ควบคุมแผ่นดินไหว
ฝ่ายต้อนรับเต้นระบำไป๋แบบตอนเราเข้าไปถึงโรงแรมและเอา “กระเป๋าหอม” รูปหัวใจสวมให้ทุกคน ของข้าพเจ้าโตที่สุด ใครๆ ล้อว่าหัวใจโต
Next >>