<< Back
"เจียงหนานแสนงาม วันศุกร์ที่ 3 เมษายน 2542 "
(น. 34) รูป 21 ป้ายที่เขียนเอาไว้ว่า นายกรัฐมนตรีโจวเอินไหลเคยนั่งเก้าอี้ตัวนี้
A sign saying "This was the seat of Premier Zhou Enlai."
(น. 34) ก่อนรับประทานอาหาร มีผู้มาเล่าประวัติของภัตตาคารว่า ขณะที่พระนางซูสีไทเฮามาประทับอยู่ที่พระราชวังอี้เหอหยวนนั้น จะมาประทับทอดพระเนตรงิ้ว
ณ บริเวณเวทีหน้าภัตตาคารนี้ และเคยมาจัดงานฉลองครบรอบพระชนมพรรษาด้วย จึงมีลายพระหัตถ์เขียนคำว่า โซ่ว แปลว่า อายุยืน ไว้ที่ภัตตาคารนี้
เหตุที่เรียกว่าทิงลี่ก่วนเพราะเป็นที่สำหรับฟังเสียงนกหวงลี่ ซึ่งเป็นนกสีเหลือง มีลายสีดำ เล่ากันว่านกชนิดนี้มีเสียงร้องไพเราะมาก ตอนที่เรียนวรรณคดีจีน
ครูสอนว่านกหวงลี่นี้ คือนกขมิ้น แต่มีคนสงสัยว่า นกขมิ้นร้องเสียงเพราะจริงๆ หรือเปล่า ข้าพเจ้าก็ตอบไม่ได้เพราะเคยได้ยินนานมาแล้ว ภายหลังเมื่อกลับกรุงเทพฯ แล้วเช้าวันหนึ่ง ได้ยินเสียงนกร้องโผล่หน้าต่างดูเห็นนกขมิ้น จึงทราบว่านกขมิ้นนั้นเป็นนกที่ร้องเสียงเพราะ
(น. 35) โต๊ะเก้าอี้ที่จัดให้ข้าพเจ้านั่งก็เคยเป็นที่นั่งของบุคคลสำคัญ ได้แก่ ผู้นำจีนและผู้นำประเทศต่างๆ เช่น ท่านโจวเอินไหล ท่านหลิวเซ่าฉี นายพลจูเต๋อ
ท่านซ่งชิ่งหลิง ท่านหยังซั่งคุน ผู่เจี๋ย (น้องชายอดีตจักรพรรดิผู่อี๋) พระนางเจ้าเอลิซาเบธที่ 2 พระเจ้าสีหนุ ประธานาธิบดีจอร์จ บุช ดร.คิสซินเจอร์ เป็นต้น
ถ้าเขาไม่เห็นว่าเป็นคนสำคัญจริงๆ โต๊ะนี้ก็จะตั้งไว้เฉยๆ ไม่เอาออกมาใช้ ช้อนส้อมถ้วยเงินก็มีแค่ 2 ชุด อาหารที่จัดก็เป็นอาหารที่เล่ากันว่าพระนางซูสีโปรดปราน
เช่น ออร์เดิฟ ขนมหวาน ผักหิมะปลาสามรส การจัดอาหารจานแรกก็วางเป็นรูปทิวทัศน์ทะเลสาบคุนหมิงในอี้เหอหยวนนี้
อาหารจานเด็ดที่น่าสนใจอีกอย่างหนึ่งคือ สุกี้หรือหม้อร้อนชาววัง เป็นหม้อลายมังกร รสชาติไม่เผ็ดเหมือนหม้อร้อนเสฉวนที่ข้าพเจ้าเคยเขียนเล่าเอาไว้ใน
เย็นสบายชายน้ำ นอกจากนั้นยังมีซาละเปาและขนมอบไส้หมูบดที่เรียกว่า “หยวนเมิ่งเซาปิ่ง” มีเรื่องเล่าว่าวันหนึ่งพระนางซูสีทรงพระสุบินว่า
ได้เสวยขนมปังนี้พอตื่นมีคนทำขนมนี้มาถวาย รสชาติเหมือนกับในพระสุบิน รับสั่งถามว่าคนทำชื่ออะไร ได้ความว่าแซ่เจ้า ชื่อ หย่งโซ่ว แปลว่า มีอายุยืน
(น. 35) รูป 22 หม้อร้อนชาววัง
Chinese soup in a dragon-designed hotpot.
(น. 36) รูป 23 เซ็นชื่อ
Signing my name.
(น. 36) ระหว่างอาหารที่เวทีมีการแสดงต่างๆ เช่น เชิดสิงโต การแสดงดนตรี มีเพลงจีนหลายเพลง เช่น เพลงเซียงซือเหอพั่น (ริมฝั่งถวิลหา) เป็นเพลงยอดนิยม
ไปที่ไหนในจีนก็ได้ยินเพลงนี้ พวกชาวจีนโพ้นทะเลก็ร้องกันมาก นอกจากนั้นมีเพลงเยี่ยไหลเซียง (เป็นชื่อดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมในตอนกลางคืน เยี่ย = ราตรี ไหล = มา เซียง = กลิ่นหอม)
เป็นเพลงที่รู้จักกันแพร่หลายเช่นกัน เพลงม่อลี่ (ดอกมะลิ) มีเพลงพระราชนิพนธ์สายฝน มีคนทำเสียงนกต่างๆ สุดท้ายเป็นการแสดงอวยพรวันเกิดข้าพเจ้า
มีทวยเทพมาชุมนุมกัน รวมทั้งฮกลกซิ่ว จบลงด้วยการชูคำอวยพรบนผ้า 4 ผืนเรียงกัน คณะผู้ร่วมทางแปลเป็นบทกลอนที่ไม่ค่อยคล้องจองว่า
(น. 37) รูป 24 เดินทางกลับมีสาวถือโคมนำ
Young girls carrying Chinese lanterns to lead the way to the Guest House.
ทวยเทพทั้งผองหลั่งพรถวาย
มงคลทั้งหลายสมพระทัยปรารถนา
พระชนมพรรษาสถาพรยืนนาน
ทรัพย์ศฤงคารไพศาลเลอลบจบสกล