<< Back
นิกายเกลุกปะ
จากหนังสือ
ต้นน้ำ ภูผา และป่าทราย
ต้นน้ำ ภูผา และป่าทราย หน้า 48
(น.48) วันพฤหัสบดีที่ 16 สิงหาคม 2544
เปิดหน้าต่างห้องเขียนหนังสือ อากาศเย็นๆ เหมือนหน้าหนาว เสียงนกร้องจู๋จี๋
ออกไปเดินเล่น อากาศเย็นผิดกับเมื่อวานนี้ รับประทานอาหารเช้าแล้วออกไปวัดกุมบุม มีความหมายว่า พระพุทธรูปหนึ่งแสนองค์ ภาษาจีนเรียกวัดนี้ว่า วัดถาเอ่อร์ซื่อ เป็นวัดใหญ่หนึ่งในหกของวัดทิเบตนิกายเกลุกปะ และเป็นที่เกิดของพระอาจารย์จงคาปา ผู้ก่อตั้งนิกายเกลุกปะ
เมื่อไปถึงมีพระลามะมารับ ประพจน์เล่าว่าที่จริงพระทิเบตทั่วๆ ไป เรียกว่า พระภิกษุ ไม่ได้เป็นลามะทุกองค์ องค์ไหนที่ไม่มีความสามารถสูงนักก็เรียนเฉพาะการทำพิธี เพื่อช่วยชาวบ้านได้ องค์ไหนเมื่อบวชแล้ว มีความสามารถในด้านวิปัสสนา หรือด้านพระไตรปิฎกและหลักปรัชญาก็เรียนไปด้านนั้น และได้เป็นลามะ ยังมีอีกพวกคือ Húa Fó (หัวโฝ) หรือที่เขาแปลกันว่า Living Buddha คือพระพุทธเจ้าผู้ยังดำรงพระชนม์ชีพอยู่ ที่จริงคือนิรมาณกายของผู้ที่ตั้งใจจะช่วยสัตว์โลกให้พ้นทุกข์ จึงมาถือกำเนิดเป็นมนุษย์