<< Back
การชลประทานและการประปาเทียนสิน
จากหนังสือ
"ไอรัก" คืออะไร?
"ไอรัก" คืออะไร? หน้า 40-43
(น.40) รูป 37 อ่างเก็บน้ำเพื่อการชลประทานและการประปา
(น.40) ไปที่เขื่อนมีวิศวกรมาอธิบายแต่ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง สรุปได้แค่ว่าโครงการชลประทานแม่น้ำส่วนนี้สร้างขึ้นเพื่อแก้ปัญหาน้ำเสียในเมืองเทียนสิน เขาว่ากันว่าแต่ก่อนนี้เมืองเทียนสินไม่มีน้ำดีใช้ น้ำก๊อกเปิดมาก็ใช้ดองผักได้เลย ชงน้ำชาก็ไม่อร่อย ถึงจะผันน้ำหวงเหอมาใช้ก็ยังมีน้ำไม่พอ แม่น้ำล่วน หรือล่วนเหอไหลผ่านทุ่งหญ้าในมองโกเลียในมาสู่มณฑลเหอเป่ย ลงทะเลโปไห่ ยาวประมาณ 888 กิโลเมตร
(น.41) รูป 38 โรงไฟฟ้า
(น.41) ค.ศ. 1973 กระทรวงอนุรักษ์น้ำ (ชลประทาน) และพลังงานไฟฟ้าเร่งดำเนินการโครงการผันน้ำล่วนเหอ ซึ่งรวมทั้งการสร้างอ่างเก็บน้ำพันเจียโช่ว และอ่างเก็บน้ำต้าเหยติ้ง โครงการสำเร็จใน ค.ศ. 1983 สามารถนำน้ำไปใช้ทำน้ำประปาในเมืองเทียนสิน อีก 2 ปีต่อมาเมืองถังซานก็ได้ใช้น้ำเป็นการส่งเสริมอุตสาหกรรมของเมืองด้วย บริเวณถังซานนั้นนอกจากจะใช้บริโภคในเมืองแล้ว ยังใช้ในการเกษตรและ
(น.42) รูป 39 ภายในโรงไฟฟ้า
(น.42) ป้องกันน้ำท่วมได้ด้วย การก่อสร้างค่อนข้างซับซ้อน ต้องมีทั้งเขื่อนคลองส่งน้ำ อุโมงค์ส่งน้ำ ประตูน้ำจากแม่น้ำล่วน แม่น้ำหลี่ อ่างเก็บน้ำพันเจียโช่ว อ่างเก็บน้ำหยูเฉียว มีน้ำมากพอใช้แม้ในฤดูแล้ง ในอ่างเก็บน้ำเขาไม่อนุญาตให้คนทั่วไปเลี้ยงปลา เกรงว่าจะทำให้น้ำเสีย แต่ทางการทดลองเลี้ยงปลาหลีฮื้อเพื่อศึกษาเรื่องผลกระทบทางสิ่งแวดล้อม
หลังจากนั้นไปดูโรงไฟฟ้า ที่จริงแล้วช่วงนี้เขาปิดซ่อมแซม พอรู้ว่าข้าพเจ้าจะมาก็เลยเรียกคนมาทำงาน และเปิดเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเอาไว้ให้ดูเครื่องหนึ่ง (มี 4 เครื่อง) เครื่องพวกนี้กรมชลประทานออกแบบสร้างเอง ไฟฟ้าที่ได้จากโรงไฟฟ้าแห่งนี้ใช้ในอำเภอจี้เซียน ห้องควบคุมมีผู้ปฏิบัติงานตลอด 24 ชั่วโมง แบ่งเป็น 4 กะ กะละ 3 คน
(น.43) รูป 40 ห้องควบคุม
(น.43) ขากลับคุยกับมาดามเซี่ยไม่ต้องใช้ล่าม รถยางแตก กลางทางต้องหยุดเปลี่ยนครู่หนึ่ง
กลับมาถึงเตี้ยวหยูวไถ ศาสตราจารย์โจวเฉียง จากมหาวิทยาลัยปักกิ่งมาอธิบายหนังสือวรรณคดีเรื่อง หรูหลินไว่ฉื่อ (Ru Lin Wai Shi) ซึ่งเป็นหนังสือประเภทล้อเลียนสังคมที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 18 ถึงมีเวลาน้อยท่านก็อธิบายได้ดีมาก เสียดายอยู่แต่ที่ภาษาจีนของข้าพเจ้ายังใช้ไม่ได้ ต้องให้คุณหลิวและคุณก่วนมู่ช่วยกันแปล