<< Back

เฮยเหอ

จากหนังสือ

เกล็ดหิมะในสายหมอก
เกล็ดหิมะในสายหมอก เล่ม 4 เฮยหลงเจียง หน้า 73

(น.73) สิ่งที่เขาภูมิใจอีกอย่างคือน้ำแร่จากทะเลสาบปล่องภูเขาไฟทั้ง 5 หรือที่เรียกกันว่าอู่ต้าเหลียน ปล่องภูเขาไฟนี้ไม่เก่าแก่มาก อายุประมาณ 200 ปีมานี้เอง มีแร่ที่มีประโยชน์หลายอย่าง เช่น โซเดียม แคลเซียม โปตัสเซียมไบคาร์บอเนต คาร์บอนไดออกไซด์ แมกนีเซียม ทะเลสาบทั้ง 5 นี้น้ำไหลติดต่อกันได้ มีคนไปอยู่บริเวณทะเลสาบทั้ง 5 เนื่องจากเชื่อว่าน้ำนี้ใช้ปลูกผมได้ วิธีการคือโกนหัวให้เกลี้ยงก่อนแล้วเอาน้ำผสมดินพอก ต่อไปจะผมงอกมากขึ้นกว่าเดิม (พอดีข้าพเจ้าไม่ได้หัวล้านจึงไม่ได้สนใจไปมากกว่านี้) นอกจากนั้นยังมีสรรพคุณรักษาโรคเก๊าต์ ไขข้อ โรคกระเพาะอาหาร บางคนไปอยู่บริเวณนี้เป็นเดือนๆ การเดินทางไปนั่งรถ 5 ชั่วโมงจากฮาร์บิน (อยู่ระหว่างเฮยเหอกับฮาร์บิน ใกล้เฮย เหอมากกว่า)

เกล็ดหิมะในสายหมอก เล่ม 4 เฮยหลงเจียง หน้า 88, 90, 97, 106 - 110, 113, 114

(น.88)ถึงเฮยเหอ มีนายกเทศมนตรี คุณจ้าวเผยซิง มารับแต่ก็ไม่ได้นั่งรถด้วย ไปหยุดที่ริมแม่น้ำเฮยหลงเจียง (แม่น้ำมังกรดำ) ที่ในหนังสือเรียนเรียกว่าแม่น้ำอามูร์ อุณหภูมิประมาณ -33◦C นับว่าอุ่นขึ้นเพราะว่าเมื่อวานนี้ อุณหภูมิ -40◦C ทิวทัศน์สวยมาก มีหิมะปกคลุมเนินเตี้ยๆ รถไปหยุดที่ริมแม่น้ำฝั่งตรงข้ามเป็นรัสเซีย ช่วงที่แคบที่สุดของแม่น้ำประมาณ 700 เมตร กลางแม่น้ำปักธงสีแดง มีป้อมตำรวจเปิดที่บอกเขตแดน ด่านที่นี่รับของเข้าออก 3 ล้านตันต่อปี กำลังตัดถนนติดต่อ มีคนกำลังสลักน้ำแข็ง

(น.90)ข้างล่างมีร้าน เห็นเขาซื้อถุงมือกัน แต่หมดพอดี ข้าพเจ้าจึงไม่ได้ซื้อ นั่งรถผ่านอนุสรณ์สถานต่อต้านญี่ปุ่น ถนนสองข้างทางปลูกต้นไม้ เป็นต้นหยางเสียส่วนใหญ่ บนเขาเป็นสนแดง รถแล่นผ่านถนนที่ข้ามทางรถไฟ คนขับรถบอกว่าทางรถไฟนี้ไปได้ถึงอำเภอเป่ยอาน เมืองเฮยเหอทำเองไม่ใช่งบประมาณรัฐบาลกลาง รถไฟใช้ขนถ่านหิน หิมะเริ่มตกหนาขึ้น แม้แต่วัวที่เขาจูงผ่านมาก็มีหิมะคลุมเต็มตัว บ้านเรือนชาวบ้านแถวนี้ส่วนใหญ่เป็นอิฐสีแดงที่ชาวบ้านทำเอง ที่นากว้างขวางมาก คนรถบอกว่าเป็นที่ปลูกข้าวสาลีและถั่วเหลือง

(น.97) ไปถึงที่ว่าการอำเภออ้ายฮุยปัจจุบัน ในสมัยราชวงศ์ชิงเคยเป็นเมืองด่านชายแดนที่สำคัญด้านตะวันออกเฉียงเหนือ พวกแมนจูเรียกชื่อเมืองอ้ายฮุยว่า ซาฮาเลียนอูลาฮัวทง ในภาษาแมนจูคำว่า ซาฮาเลียน แปลว่า ดำ อูลา แปลว่า แม่น้ำ ฮัวทง แปลว่า เมือง รวมความแล้วแปลว่า เมืองแม่น้ำดำ ตรงกับความหมายคำว่าเมืองเฮยเหอในภาษาจีน เมืองอ้ายฮุยนอกจากเป็นเมืองด่านชายแดนแล้ว ยังมีความสำคัญทางโบราณคดีและประวัติศาสตร์ด้วย การศึกษาค้นคว้าทำให้ทราบว่าเป็นเมืองเก่าแก่ที่มีผู้คนมาอาศัยอยู่นานแล้ว

(น.106)เฮยเหอเป็นเมืองที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือที่สุดของจีน จีนมีคำกล่าวว่า บุกใต้ ล่องเหนือ ชาวบ้านพูดกันว่าถ้ายังไม่ถึงเมืองเฮยเหอก็ยังไม่ถึงภาคเหนือ ข้าพเจ้าก็ได้มาถึงแล้ว ได้ดูแม่น้ำเฮยหลงเจียง ฝั่งรัสเซีย ซึ่งมีเมืองบลาโกเวชเชนสก์ตั้งอยู่ พื้นที่อ้ายฮุยที่เคยเป็นของจีนอยู่บริเวณใกล้ๆ นั้น อำเภอน่านเจีย เขตปกครองเต๋อตู ซุนเอ๋อ ซุ่นหู เป่ยอาน และอู่ต้าเหลียน

(น.107) เนื้อที่ของเฮยเหอ มีเนื้อที่ 68,726 ตารางกิโลเมตร ประชากรประมาณ 1,600,000 คน อุณหภูมิเฉลี่ยทั้งปีประมาณ 0◦C หรืออาจจะต่ำกว่าศูนย์ประมาณ 1-2 องศา ช่วงนี้เป็นช่วงที่หนาวที่สุด อุณหภูมิเมืองไทยเวลานี้กับเฮยเหอต่างกันประมาณ 60◦C ดังที่มีคนชอบพูดกันว่าคนที่ถูกความหนาว จมูกและหูจะหลุดออกมา ทุกท่านก็เห็นแล้วว่าไม่มีสภาพเช่นนี้เกิดขึ้น ประชาชนเฮยเหอเองก็ไม่มีคนจมูกหลุด เนื่องจากข้าพเจ้าสนใจชนชาติแถบนี้ ซึ่งมีชนเผ่า 30 กว่าเผ่า คนฮั่น (จีน) มีมากที่สุด นอกจากนั้นมีคนกลุ่มน้อยพวกหม่าน พวกหุย (อิสลาม) เกาหลี ตาเว่อร์ เอ้อหลุนชุน มองโกล ประชาชนกลุ่มน้อยรวมกันประมาณ 50,000 คน ที่ข้าพเจ้าได้เห็นวันนี้เป็นจำพวกหนึ่งในคนกลุ่มน้อย ประวัติของเมืองนี้ย้อนกลับ 10,000 ปี ยุคหินเก่าตอนปลาย มีมนุษย์อยู่แล้ว ราชวงศ์โจวมีอำนาจปกครองต่อมาจนถึงราชวงศ์ชิง ดังที่ได้ฟังการบรรยายที่พิพิธภัณฑ์ เมืองเฮยเหอนี้กำลังเปิดกว้างทางเศรษฐกิจ พร้อมที่จะแข่งกับเมืองอื่น เป็น

(น.108) รูป 146 นายกเทศมนตรีเมืองเฮยเหอกล่าวบรรยายสรุปก่อนเลี้ยงอาหาร

(น.108)เมืองที่มีทรัพยากรธรรมชาติ ภูมิประเทศที่เหมาะสม นอกจากนั้นยังมีข้อดีอีกหลายข้อ ข้อสำคัญประการหนึ่งคือ มีเมืองบลาโกเวชเชนสก์ เมืองชายแดนสำคัญเมืองหนึ่งของรัสเซีย อยู่ที่ฝั่งแม่น้ำตรงกันข้าม เมืองเฮยเหอเป็นเมืองขนาดใหญ่ มีความเจริญดีใช้เป็นสถานที่ค้าขายกับรัสเซียและประเทศต่างๆ ในเครือจักรภพรัฐเอกราช 35 รัฐ มีบริษัทค้าขาย 2,000 กว่า บริษัทจาก 19 มณฑลมาร่วมมือกันทำมาค้าขาย ตั้งแต่ ค.ศ.1987 เป็นต้นมาสินค้าส่งออกจีนและรัสเซียก็ผ่านด่านนี้ประมาณ 1,860 ล้านสวิสฟรังค์ (1 สวิสฟรังค์ ประมาณ 3.7 หยวนจีน) ทรัพยากรแร่ธาตุมี 95 ชนิด ยกตัวอย่างเช่นเหมืองแร่ทองแดง มีขนาดเป็นอันดับที่ 2 ทั่วประเทศ น้ำแร่อู่ต้าเหลียนเปรียบกับน้ำแร่ Vichy ของฝรั่งเศส ของรัสเซียมีเมืองเคาสกอฟ (Khaoskov) รัฐจอร์เจีย ที่ตั้งและทรัพยากรทำให้เฮยเหอเหมือนกับนกมี 2 ปีกทะยานสู่ฟ้า จีนมีหลายเมืองที่เป็นเมืองปิด แต่ไม่มีสภาพเงื่อนไขที่ดีเช่นนี้

(น.109) ที่พิเศษอีกอย่างหนึ่งคือ มีทั้งฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ ซอฟต์แวร์ หมายถึงนโยบายสิทธิพิเศษต่างๆ ปี ค.ศ.1992 รัฐบาลส่วนกลางกำหนดนโยบาย 8 ข้อ ให้สิทธิพิเศษในฐานะเป็นเมืองปิดชายแดน ในด้านรัฐบาล ประชาชนแห่งมณฑลได้ให้นโยบายอีก 55 ข้อ สหประชาชาติ (เข้าใจว่าหมายถึง UNDP) ได้ดำเนินการพัฒนาเขตเศรษฐกิจพิเศษใน subregion ที่กำลังพัฒนาให้ตัวแทนนักวิชาการจาก 14 ประเทศรวมทั้งอาจารย์ไทยมาสัมมนาเมื่อวันที่ 17 ธันวาคมที่ผ่านมา เมื่อเมืองเฮยเหอสามารถร่วมมือกับเมืองบลาโกเวชเชนสก์แล้ว การติดต่อจะเป็นไปตามธรรมเนียมระหว่างประเทศมากขึ้น มีการยืดหยุ่นและมีการให้สิทธิพิเศษต่อกันได้ง่ายขึ้น สำหรับด้านฮาร์ดแวร์ มีสายการบินติดต่อกับเมืองอื่น แม้เครื่องบินที่มีอยู่ยังเล็กก็ติดต่อกันได้ รถไฟภายในมีหลายสายขนส่งทางน้ำตามแม่น้ำและทะเลก็ติดต่อได้ ทางหลวงก็มีหลายสายกำลังวางแผนสร้างสนามบินขนาดกลาง โทรศัพท์ปัจจุบันนี้หมุนพูดระหว่างประเทศได้ มีโทรเลข Fax สรุปแล้วการเปิดประเทศรอบด้านคล้ายๆ กับคันธนู เซินเจิ้น ไหหลำ ติดฝั่งทะเลเป็นสายธนู เซี่ยงไฮ้เป็นคันธนู (ไม่รู้ว่าทำไม) พูดอีกอย่างหนึ่งเปรียบกับแม่เหล็ก เซินเจิ้น ไหหลำเป็นขั้วใต้ เซี่ยงไฮ้เป็นขั้วกลาง เฮยเหอเป็นขั้วเหนือ ด้านใต้ใกล้ชิดกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ด้านนี้ใกล้เอเชียตะวันออก

(น.110) ชาวเฮยเหอมีความปรารถนาแต่ไม่ทราบว่าจะเป็นไปได้หรือว่าเป็นสิ่งที่เหมาะสมหรือไม่คือ ประการแรกให้ช่วยเลือกเมืองในประเทศไทยที่มีขนาดพอๆ กันกับเฮยเหอ มีความก้าวหน้าพัฒนาพอๆ กัน สามารถแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันในด้านต่างๆ ได้ เป็นเมืองพี่เมืองน้อง เพื่อให้เฮยเหอได้รับประสบการณ์จากไทย ประการที่สอง ถ้าสะดวก ให้วงการธุรกิจไทยมาเมืองนี้ ขอให้นักธุรกิจไทยมาสำรวจดูงานและร่วมมือกัน ตั้งแต่ท่านซุนเหวยเปิ่นประธานสภาประชาชนกลับจากเมืองไทยได้มาปรารภว่า นักธุรกิจไทยสนใจสิ่งที่เฮยเหอมี 2 ประการ อย่างแรกคือปูนซีเมนต์ที่กวานเหย่าเหอ มีวัตถุดิบพอที่จะผลิตได้ 1,400,000 ตันต่อปี อย่างที่สองคือการแปรรูปถั่วเหลือง พูดในแง่คุณภาพถือเป็นถั่วเหลืองคุณภาพดีที่สุดในประเทศจีน คิดว่าเฮยเหอมีถั่วที่ดีสุดในประเทศ นักวิชาการทางอเมริกาและแคนาดาเคยวิจัยว่า ถั่วเหลืองของจีนมีคุณภาพติดอันดับของโลก มีหนทางในอนาคตที่ไกลมาก สามารถเป็นสินค้าได้ 40 กว่าชนิด เช่น เต้าหู้ทำเป็นผงใช้แทนน้ำนมสำหรับผสมเครื่องดื่มประเภทชาและกาแฟ ข้าพเจ้าถามถึงเมืองชื่อเรียกยากในรัสเซียที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับเฮยเหอ เปรียบเหมือนเมืองหนองคายกับเวียงจันทร์ เขาบอกว่าประชากร(น.113)ฝั่งรัสเซียมีน้อยกว่าฝั่งจีน การติดต่อกันสามารถใช้ได้ทั้งเงินหยวนจีน (RMB) เหรียญสหรัฐฯ และเงินรูเบิลของรัสเซียก็ได้ ข้าพเจ้าถามถึงการแลกเปลี่ยนสินค้าว่าทำอย่างไร จะใช้อะไรเป็นหลักในการแลก ที่จริงแล้วไม่ได้เป็นระบบแลกเปลี่ยนแบบสมัยโบราณที่เรียกว่า Barter โดยตรง แต่เป็นการตีค่าสินค้าสองฝ่ายเป็นเงินฟรังค์สวิส เหตุที่ใช้ฟรังค์สวิสเพราะสมัยก่อนการแลกเปลี่ยนต้องใช้เงินตราของประเทศที่ 3 เป็นตัวกำหนด ไม่ต้องการใช้เงินสหรัฐฯ ในกิจนี้จึงเลือกฟรังค์สวิส คนจีนขายอาหารการกิน พืชพันธุ์ธัญญาหาร น้ำตาล อย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งคือ เสื้อผ้ามีจำนวนมาก ส่วนเครื่องจักรมีบ้างเล็กน้อย รัสเซียขายเครื่องจักรหนัก รถบรรทุกใหญ่ รถตักดิน เครื่องบิน วัตถุดิบคือเหล็กกับไม้ก็มี อีกอย่างหนึ่งคือปุ๋ยเคมี การเดินทางข้ามไปมาระหว่างกันสะดวกมีการอำนวยความสะดวกให้กัน บางทีแต่ละวันเดิน(น.114)ทางไปถึง 400-500 คน การตรวจของศุลกากร 790,000 ครั้งต่อปี สินค้า 5 แสนตัน ช่วงนี้เป็นฤดูหนาวมีคนไปมาน้อย

เกล็ดหิมะในสายหมอก เล่ม 4 เฮยหลงเจียง หน้า 118, 120, 135

(น.118) เช้านี้เราไปที่พิพิธภัณฑ์เฮยเหอ เริ่มด้วยหุ่นจำลองเมืองปัจจุบัน แล้วเข้าไปดูส่วนที่เป็นประวัติศาสตร์ เริ่มตั้งแต่วันที่ 18 กันยายน ค.ศ.1931 เวลา 10 นาฬิกา 20 นาที กองทัพญี่ปุ่นตีเสิ่นหยาง ภายใน 4 เดือนญี่ปุ่นก็สามารถยึดเสิ่นหยาง ฉางชุน และฮาร์บินได้ ญี่ปุ่นยึดเฮยเหออยู่ 13 ปี ใช้ทั้งเครื่องบินและปืนใหญ่ ในตู้แสดงปืนกลของญี่ปุ่น มีโรงงานผลิตอาวุธขนาดใหญ่ ในเฮยเหอมี 2 แห่ง มีโกดังกระสุน ขุดอุโมงค์ 1,500 กว่าอุโมงค์ ในตู้มีหน้ากากกันพิษ รูปศูนย์ตำรวจลับและ(น.119)คุกสมัยนั้น ตอนที่มีการตั้งแมนจูกัว เฮยเหอเป็นมณฑลหนึ่ง ระหว่าง ค.ศ.1933-1939 เป็นเวลา 6 ปี ญี่ปุ่นตั้งบริษัทขุดทอง ขุดไป 1,450,000 ตำลึง รูปวีรบุรุษสมัยนั้นนำกองทัพประชาชนต้านญี่ปุ่น ภาพฐานปฏิบัติการที่เฉาหยางชาน อำเภอเต๋อกู่ ทหารโซเวียตมาสนับสนุนในเดือนสิงหาคม ค.ศ.1945 เดือนพฤศจิกายน ค.ศ.1945-1946 ศูนย์กลางพรรคคอมมิวนิสต์ส่งผู้ปฏิบัติมา 90 กว่าคน นำประชาชนต้านทหารญี่ปุ่น

(น.120) สหายหวังเซียงมาเป็นหัวหน้าเขตเฮยเหอ และเป็นเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ประจำเขตเฮยเหอด้วย ภายหลังไปประชุมที่มณฑลถูกโจรยิงเสียชีวิตระหว่างทาง ต่อจากนั้นเป็นงานปราบโจร มีแก๊งหลายแก๊งยึดหมู่บ้าน หวังจินเป็นรองผู้บัญชาการทหารมณฑล นำการปราบโจร ปี ค.ศ.1947 จับพวกหัวโจกได้หมด สู้กันเดือนกว่า เดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ.1948 ประชาชนชาวเมืองเฮยเหอช่วยกันสร้างบ้านใหม่ ฟื้นฟูการผลิต ภาพประชาชนเข้าเป็นทหาร ถือภาพประธานเหมาและภาพสตาลิน (อาจเป็นตอนที่เข้าสงครามเกาหลี) กรรมการพรรคในเฮยเหอ มีรูปนายกเทศมนตรีด้วย ข้าพเจ้าเลยขอถ่ายรูปตรงนั้น ภาพผู้นำส่วนกลางและมณฑลมาเยี่ยมเมืองเฮยเหอ เช่น ท่านหูเย่าปัง ท่านเฉียวสือ

(น.135) รับประทานอาหารแล้ว มีเวลาพักผ่อนเล็กน้อย ข้าพเจ้านั่งเขียนสมุดนี้จะให้เสร็จ ก่อนออกเดินทางเซ็นชื่อให้โรงแรมและให้ของที่ระลึกคนที่ช่วยเหลือที่เมืองเฮยเหอ เขาให้อัลบั้มรูปและวิดีโอระหว่างที่ข้าพเจ้ามาที่เฮยเหอ

(น.137)ดู เขาให้มาที่เฮยเหอนี้ ข้าพเจ้าชมเขาว่าการพัฒนาบ้านเมืองเป็นไปด้วยดี ก้าวหน้ามาก คนอีสานร่ำรวย คนรถว่าเพิ่งมาเจริญได้ไม่กี่ปีมานี้เอง เล่าว่าแต่ก่อนไม่มีใครเรียกเมืองเฮยเหอ เรียกกันว่าอ้ายฮุย ปี ค.ศ.1975 เปลี่ยนชื่อเป็นเฮยเหอ ตอนนี้หน้าหนาวทำอะไรไม่ได้ ในป่าที่เห็นเป็นป่าสน มีหลายชนิด