<< Back
" ใต้เมฆที่เมฆใต้ วันพุธที่ 1 มีนาคม 2538 "
(น.76) รูป 87 กลับขึ้นเรือเพื่อไปรับประทานอาหารกลางวัน
(น.76) ไหว้พระที่วัดเสี่ยวผู่ถัวเสร็จแล้วก็กลับมาที่เรือเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน ระหว่างทางมีคนแก่เอาผ้าแดงมาผูกให้เป็นการต้อนรับ ที่ในเรือข้าพเจ้านั่งกินกับท่านทูตหลี่ซื่อฉุนและภรรยา
ผู้ว่าฯ มาดามเฉิน คุณหลิว อาหารอร่อยมาก คนอื่นเขารับประทานเสร็จตั้งนานแล้ว โต๊ะเรายังไม่เสร็จ มีไก่ย่างซึ่งอร่อยมาก โสมกุ้ง มันฝรั่งทอด สมุนไพรหวังชิงซึ่งแก้พิษ แก้ร้อนในได้ แกงจืดยอดถั่ว หม่านโถว ฯลฯ
รับประทานเสร็จถึงเวลาขึ้นฝั่ง มีรถมารับเพื่อไปหมู่บ้านสี่โจวเจิ้น ซึ่งอยู่ในเขตอำเภอเมือง เป็นถิ่นของชาวไป๋ ผู้ชายไป๋ไม่ค่อยแต่งกายชุดประจำชาติแล้ว แต่ผู้หญิงยังแต่งเป็นปกติอยู่
มาดามเฉินบอกว่าโอกาสหน้าน่าจะไปลี่เจียง มีวัฒนธรรมพิเศษ ทุกครอบครัวจะปลูกต้นหยาง ต้นหลิว ที่นี่ปลูกต้นอัน (ยูคาลิปตัส)
ใบอันทำน้ำมัน ครีมแก้คัน แก้หวัด ไม้ใช้ต่อเรือได้ ตอนนี้ชาวบ้านปลูกถั่ว เมื่อเก็บเกี่ยวถั่วแล้ว ปลูกข้าวเจ้า บางคนก็ปลูกยาสูบ ฤดูฝนลำธาร 18 สายก็ไหลลงทะเลสาบ
(น.77) รูป 88 เส้นทางไปหมู่บ้านสี่โจวเจิ้น
(น.77) ผ่านโรงเรียนมัธยมชนบท เข้าหมู่บ้านซึ่งมีนักท่องเที่ยว มีโรงเรียนประถมศึกษา มาดามบอกว่าอีก 5
ปีมีแผนการให้เด็กนักเรียน 70% เรียนจบ 9 ปี เปรียบเทียบกับมณฑลอื่นยังนับว่ามณฑลนี้ล้าหลังในด้านการศึกษา
ไปถึงที่หมู่บ้าน มีคณะดนตรีต้อนรับตามธรรมเนียมของเขาตามเคย นายหวงเผยจางหัวหน้าหมู่บ้านเชิญไปนั่งฟังเพลงพื้นเมืองเก่าแก่
เขามีโปรแกรมแจก เป็นแผ่นพับที่เขียนด้วยลายมือพู่กันจีนอย่างงดงาม ในโปรแกรมที่แจกนั้นนอกจากมีชื่อเพลงที่จะบรรเลงแล้ว ยังมีข้อความอื่นๆ ที่น่าสนใจแปลความเป็นภาษาไทยได้ดังนี้
(น.78) รูป 89 หมู่บ้านสี่โจวเจิ้น
(น.78) บทเพลงคัมภีร์ต้งจิงของสี่โจวเริ่มต้นขึ้น
ทั้งภายในและภายนอกสงบนิ่ง
จัดแถว (นักดนตรี)
จัดหมวกและเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
ผู้ร่วมกิจกรรมต่างมุ่งหน้าที่ของตน
ตีกลอง 3 ครั้ง
เสียงดนตรีอื่นๆ ดังขึ้น
บรรเลงเพลงพระราชวังนานกิง
เริ่มท่องอ่านเพลงกลอน
(น.79) ข้อความต่อไปในแผ่นพับเป็นรายชื่อเพลงที่จะบรรเลง มีเพลงต่างๆ ดังนี้
1. จุดเริ่มของสรรพสิ่ง
2. ช่องว่างทั้งสาม
3. เก็บเจ้าดอกกล้วยไม้
4. เสียงแห่งมิ่งมงคล
5. สงบสุดยอด
6. บทช้า 5 บท
7. บทชมบาตรเงิน
8. หกคะมำสะพานขาด
9. ดอกชาภูเขา
ตอนท้ายแผ่นพับบรรยายความไว้ว่า
จุดเริ่มต้นของสรรพสิ่งเป็นผลสำเร็จอันยิ่งใหญ่แห่งเทพฟ้า
เพราะว่ามีบุญญาธิการจึงได้ประสบคัมภีร์ที่น่ายกย่องนี้
หากว่าได้เพียรพยายามบำเพ็ญท่องร้องสม่ำเสมอ
กลุ่มวงเราจักร่วมกันสร้างความรุ่งเรืองแด่บรรณภพ
(น.79) รูป
(น.80) รูป 90 ดูการแสดง
รูป 91 นักดนตรี
(น.80) เพลงที่เขาเล่นตามที่บรรยายในโปรแกรมนั้นเป็นดนตรีโบราณตั้งแต่ราชวงศ์ถังและราชวงศ์ซ่ง เผยแพร่มาจากภาคกลางของประเทศ
(ในตอนนั้นแถวนี้ยังเป็นประเทศน่านเจ้าอยู่) แต่ปัจจุบันคิดว่าทางภาคกลางไม่มีแบบนี้แล้ว ดนตรีประเภทนี้เข้าใจว่าสืบเนื่องมาจากศาสนา เขาจึงเรียกว่าดนตรีคัมภีร์ถ้ำ
(ต้งจิง) สมัยก่อนนี้วัดอยู่ตามถ้ำ เป็นวัดลัทธิเต๋าหรือพุทธฟังไม่ถนัด ก่อนบรรเลงดนตรี นักดนตรีต้องทำจิตใจให้สงบ จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย จัดแถว ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเอง ตีกลอง 3 ครั้ง ตีฉิ่ง 6 ครั้ง แล้วเริ่มเล่น นักดนตรีที่เห็นมีแต่แก่ๆ
(น.81) รูป 92 ดูวงดนตรี
(น.81) ที่แปลกคือใส่หมวกตามระดับอายุ คือ หมวกแดงแปลว่า 70 ปีขึ้นไป หมวกดำแปลว่า 60 ปีขึ้นไป ส่วนคนใส่หมวกแบบฝรั่งสีเทาหมายถึง 50 ปี ขึ้นไป
คนหนุ่มๆ เล่นไม่เป็น นักดนตรีคณะนี้เป็นพวกชาวนาในท้องถิ่นรวมตัวกันเล่น แถบหมู่บ้านหรือในตำบลนี้มีวงดนตรีแบบนี้ 20 คณะ เครื่องดนตรีมีกลองต่างๆ มู่หยู
ฆ้องเล็กๆ 6 ใบ (ไม่เคยเห็นแบบนี้เลย) ขลุ่ยเป่าข้างๆ ซอ พิณ มีเนื้อร้อง ใช้โน้ตตัวเลข มีคนคอยยกโพยสีแดงบอกพรรคพวกว่าจะเล่นเพลงอะไร ตรงกลางวงดนตรีเป็นแท่นบูชา มีท้อ แอปเปิ้ล ส้ม และขนมอะไรก็ไม่ทราบเยอะแยะ
(น.82) รูป 93 ร่วมวงดนตรี
(น.82) เขาบอกว่าอยากไปดูใกล้ๆ ก็ได้ ไปๆ มาๆ ก็เลยขอเขาสีซอเอ้อร์หูเสียเลย เพลงที่เล่นคือสุ้ยไท่ผิง แปลว่า สงบสุดยอด ดูท่าทางคุณลุงทั้งหลายพอใจมากที่ข้าพเจ้าเข้าร่วมวง
บ้านที่เป็นที่เล่นดนตรีนี้เป็นแบบไป๋แท้ มีที่อยู่รวม 6 เรียกว่าลิ่วเหอถงชุน เป็นความหมายถึงสิริมงคล นอกจากนั้นมีซานฟางอี๋เจ้าปี้ คือมีกำแพงกัน มีลานโล่งไม่มีหลังคาคลุมเรียกว่าลานมองฟ้า 5 แห่ง คือ 4 มุม และตรงกลางอีกแห่ง
มีของแปลกอย่างหนึ่งคือ มีหม้อที่น้ำจะพุขึ้นเป็นฝอยๆ เวลาถูหูหม้อ 2 ด้าน
Next >>