<< Back
" ใต้เมฆที่เมฆใต้ วันพุธที่ 1 มีนาคม 2538 "
(น.89) รูป 103 เคาะหินแล้วมีเสียงสะท้อน
รูป 104 ภายในวัดเจดีย์ 3 องค์
(น.89) นอกจากนั้นเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวเลย คือหน้าเจดีย์มีหินก้อนโตวางไว้ก้อนหนึ่ง เอาหินก้อนเล็กเคาะจะมีเสียงสะท้อนไปที่เจดีย์ ทำให้มีเสียงดังเหมือนกบร้อง
แถบนี้ก็ไม่ต่างจากวัดหรือโบราณสถานอื่นๆ ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยว คือมีคนมาตั้งขายของเป็นโต๊ะหรือบางคนก็ขายอยู่ในร้าน เดินดูของแต่ละร้านก็เกือบจะเหมือนๆ กันหมด มีของที่ทำมาจากหินอ่อนและหินชนิดต่างๆ เช่น โมราของต้าหลี่
(น.90) รูป 105 มีของขายสารพัดชนิด
(น.90) เขาทำเป็นแจกัน ถ้วย ฯลฯ มาดามเฉินบอกว่าเป็นงานฝีมือของกลุ่มแม่บ้าน ความที่มันเยอะแยะและเหมือนกัน
ทำให้รู้สึกว่าคงจะเป็นของโรงงานไม่ใช่อุตสาหกรรมครัวเรือน เสื้อผ้าต่างๆ ถุงย่าม เป้ เครื่องเงิน (มีเล็กน้อย) กล้องสูบยาโบราณ
รูปเจ้าแม่กวนอิม ที่แปลกอย่างหนึ่งคือหินที่มีรูปร่างเหมือนไข่ แช่น้ำเอาไว้ ยกขึ้นดูจะมีเป็นแสงเรืองๆ ออกมา ลูกวอลนัทสลักเป็น 18 อรหันต์
สายสร้อย มีจนกระทั่งหนังหมาจิ้งจอก ของต่างๆ ก็ดูจะไม่เป็นประโยชน์อะไรนัก นอกจากซื้อเป็นที่ระลึก และสนุกกับการต่อของ
ของที่นี่คงจะตั้งราคามากกว่าความเป็นจริง 3-4 เท่าเป็นอย่างน้อย ใครๆ ต่อ พ่อค้าแม่ค้าจึงยังขายได้ เช่น เจ้าแม่กวนอิมราคา 200 ต่อได้เหลือ 60 หยวน แจกันราคา 300 ต่อได้เหลือ 120
ใครต่อได้ราคาถูกหรือน้อยกว่าที่เขาบอกยิ่งมากยิ่งแสดงว่ามีความสามารถ วิธีการที่เห็นเขาทำกันคือต่อไว้และเดินไป คนขายจะตะโกนเรียกเอง บรรยากาศตรงข้ามกับบริการสมัยใหม่ ที่เขาพยายามตั้งราคาสินค้าให้เป็นมาตรฐาน ติด bar-code ตามสินค้าเพื่อให้ซื้อ
(น.91) รูป 106 ไปตลาด
(น.91) ขายได้ไวขึ้นในห้างสรรพสินค้า ซื้อของชนิดส่งถึงบ้าน เพื่อไม่ต้องฝ่าจราจรออกไปซื้อหรือเสียเวลาทำงานอื่น ฯลฯ ยอมจ่ายแพงเพื่อประหยัดเวลาแต่นี่ต้องการของถูกโดยยอมเสียเวลานานพอใช้ในบางครั้ง
จากนั้นไปที่เมืองเก่า อาคารเก่าๆ เวลานี้เขาปรับปรุงเป็นร้านขายของ ของคล้ายๆ กับที่เจดีย์ 3 องค์ แต่มีมากกว่า หลากหลายกว่าราคาก็ถูกกว่าด้วย การต่อของคงเป็นไปเหมือนกับเจดีย์ 3 องค์ ข้อสังเกตอีกอย่างคือพวกคนขายของเขาไม่นั่งเฉยๆ เขาจะถักนิตติ้งกันเป็นส่วนมาก นั่งบ้าง ยืนบ้าง
(น.92) รูป 108 ถ่ายรูปหน้าประตูก่อนกลับ
(น.92) กลับโรงแรม คนอื่นๆ ไปซื้อของกันพักหนึ่ง แล้วกลับมาบอกว่าได้กลับมาเร็ว เพราะว่าไปซื้อของในร้านของรัฐบาลซึ่งปิดหกโมงเย็น
ถ้าเป็นร้านของเอกชนปิดสามทุ่ม รับประทานอาหารคุยกันเรื่องการไปล่องแม่น้ำแยงซีเกียง ซึ่งปัจจุบันมีเรือแล่นจากฉงชิ่งไปอู่ฮั่น
ถ้าจะไปต่อก็ไปถึงปากน้ำเมืองเซี่ยงไฮ้ ต้องศึกษาดูก่อนว่าจะไปได้อย่างไร และต้องรีบไปเมื่อมีโอกาส เกรงว่าถ้าต่อไปเมื่อจีนสร้างเขื่อนไฟฟ้าแล้ว ภูมิประเทศแถบนี้จะเปลี่ยนไป อยากเห็นในช่วงนี้ก่อนการสร้างเขื่อน
(น.93) รูป 107 ประตูโบราณ