<< Back

เกล็ดหิมะในสายหมอก เล่ม 3 จี๋หลิน วันอังคารที่ 11 มกราคม 2537

(น.145) รูป 233 พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของท้องถิ่น

(น.145) การเดินทางติดต่อทางเรือทำได้ เพราะแม่น้ำซงฮัวเป็นสาขาของแม่น้ำเฮยหลงเจียง ในสมัยราชวงศ์หมิงพวกหนู่เจินเปลี่ยนชื่อเป็นหม่านโจว ในตู้มีสิ่งของต่างๆ ที่แสดงวัฒนธรรมของพวกหม่านโจว และราชวงศ์ชิง เช่น หนังสือสถาปนาของพระเจ้าเฉียนหลง ชุดแต่งกายหญิงแมนจู เครื่องประดับ หมวกข้าราชการชั้นที่ 1 รองเท้าอูลา (Wula shoes) ทำด้วยหนังวัว และมีหญ้าอูลา (เป็นชื่อภาษาแมนจู) ใส่ข้างในเพื่อป้องกันความหนาวเย็น ดูแล้วนึกถึงมนุษย์โบราณที่เพิ่งค้นพบที่ธารน้ำแข็งบนภูเขาระหว่างแคว้นทีโรลของอิตาลีกับออสเตรีย และทะเลาะกันว่าควรเป็นของใคร มนุษย์โบราณคนนั้นเขาใส่รองเท้ายัดด้วยหญ้าแบบนี้เหมือนกัน


(น.146) รูป 234 พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของท้องถิ่น


(น.147) รูป 235 พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของท้องถิ่น


รูป 236 พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของท้องถิ่น


(น.148) รูป 237 พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของท้องถิ่น


รูป 238 พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของท้องถิ่น

(น.148) หุ่นจำลองสถาปัตยกรรมแมนจู เครื่องมือบูชาในศาสนาชามาน ซึ่งนับถือธรรมชาติ นก ภูเขา ต้นไม้ และนับถือศาสนาอื่น ๆ ไปพร้อม ๆ กัน มีระฆังที่แขวนไว้กับเข็มขัด หนังสือรายชื่อเทวดา หนังสือบอกลำดับตระกูลประจำบ้านเรียกว่า “เจียผู่” การนับตระกูลและถือการสืบเชื้อสายเป็นธรรมเนียมจีน ซึ่งชาวแมนจูก็ถือปฏิบัติต่อมา พวกแมนจูเชื่อว่าบรรพบุรุษของเขามาจากภูเขาฉางไป๋ซาน เป็นลูกเทพธิดา ของอื่นๆ มีกลอง ดาบ คันฉ่องสำริดซึ่งใช้ในพิธี เสื้อผ้า (แบบกี่เพ้า) ทั้งของชายและหญิง รองเท้า


(น.149) รูป 239 พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของท้องถิ่น


รูป 240 พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของท้องถิ่น


รูป 241 พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของท้องถิ่น


(น.150) รูป 242 สมัยแมนจู

Next >>