<< Back

เกล็ดหิมะในสายหมอก เล่ม 3 จี๋หลิน วันพฤหัสบดีที่ 13 มกราคม 2537

(น.238) รูป 390 ลาผู้ว่าราชการมณฑล

(น.238) บ่ายโมงกว่า ๆ ผู้ว่าฯ และคณะมาส่ง ภรรยาผู้ว่าฯ ไม่อยู่ไปธุระต่างจังหวัด ท่านผู้ว่าฯ เชิญมาที่จี๋หลินนี้อีก ว่ายังมีที่น่าสนใจอีกหลายแห่ง เช่น ที่อาณาจักรเกาโกลี ชายแดนเกาหลี เป็นพวกราชวงศ์โป๋ไห่ บ้านเอี้ยเหอเซียง เป็นบ้านเดิมของพระนางซูสี ด้านธรรมชาติมีวนอุทยาน 2 แห่ง คือ เซียไห่ และโม่โม่เก๋อ คราวหน้าต้องเป็นเดือนกรกฎาคม – กันยายน อยู่อย่างน้อยสัปดาห์หนึ่ง ที่เอี๋ยนจี๋ (ใกล้ไป๋เฉิงชาน) เครื่อง 747 ลงได้แล้ว


(น.239) รูป 391 รองผู้ว่าราชการมณฑลไปส่งที่สถานีรถไฟ

(น.239) รองผู้ว่าฯ นั่งไปสถานีรถไฟด้วย เล่าว่าสมุนไพรที่พบที่มณฑลนี้นอกจากโสมยังมีหงจิ่งเทียน เป็นไม้พุ่ม รากเป็นยาทำให้อายุยืน ขจัดความอ่อนเพลีย หญ้าชนิดหนึ่งเรียกว่า ปู้เหลาเฉ่า แปลว่า หญ้าไม่แก่ ที่นี่ป่าไม้มากจนมีสำนวนว่า “อาบป่าไม้” ในเมืองมีเสียงดัง มีมลภาวะ เข้าป่าแล้วจะรู้สึกสงบสุข แล้วท่านพูดถึงพุทธศาสนาว่าพุทธศาสนาฝ่ายเหนือที่แพร่เข้ามาในประเทศจีน เกาหลี และญี่ปุ่น ถูกดัดแปลงให้เข้ากับสภาพของคนจีน มีนิทานพื้นบ้านจีนความเชื่อเก่าแก่ดั้งเดิมเข้าผสม ทำให้มีเทพเจ้าต่าง ๆ มากมาย อย่างความเชื่อเรื่องกวนอิมก็กลายเป็นผู้หญิง มีภูเขาในพุทธศาสนาที่ถือว่าสำคัญ ได้แก่
เขาผู่ถัวซาน นับถือพระโพธิสัตว์กวนอิม อยู่มณฑลเจ้อเจียง
เขาอู่ไถซาน นับถือพระโพธิสัตว์เหวินซู (พระมัญชุศรี)


(น.240) รูป 392 รองผู้ว่าราชการมณฑลไปส่งที่สถานีรถไฟ

(น.240) เขาเอ๋อเหมยซาน (ง้อไบ๊) อยู่เสฉวน เป็นที่เทศน์ของพระโพธิสัตว์ผู่เสียน (พระสมันตภัทร) เขาจิ่วหัวซาน ประดิษฐานพระโพธิสัตว์ตี้จ้าง (พระกษิติครรภ) อยู่เหอเป่ย คุยกันเรื่องการช่วยคนพิการ รองผู้ว่าฯ เป็นประธานกาชาดมณฑลจี๋หลิน บอกว่าแต่ก่อนมีกองทุนให้คนพิการ แต่สมัยนี้มีงานให้คนพิการทำ ตั้งโรงงานให้คนพิการมีความภูมิใจในตนเอง ทำงานได้มีเงินเดือน ท่านทำงานกาชาดนี้รู้สึกว่าดี เรื่องของการเมืองอาจแตกต่างกัน แต่เรื่องกาชาดทำด้วยกันได้ เช่น กาชาดแผ่นดินใหญ่กับไต้หวันก็ติดต่อกันมาตลอด กาชาดของมณฑลอบรมคนขับรถให้มีความรู้ในด้านการปฐมพยาบาลคนไข้ เมื่อเห็นใครมีอาการฉับพลันก็รู้วิธีช่วยผู้ป่วย มีตัวอย่างคือ ศาสตราจารย์ผู้หนึ่งเป็นโรคหัวใจกำเริบขณะที่นั่งรถ คนขับรถเคยอบรมมา จึงช่วยชีวิตไว้ได้


(น.241) รูป 393 รองผู้ว่าราชการมณฑลไปส่งที่สถานีรถไฟ

(น.241) หน้าร้อนนั่งเรือในทะเลสาบเซียงหูได้ มีนกมาก มีคนเกาหลีใต้มามาก นอกนั้นมีคนญี่ปุ่น รัสเซีย ฮ่องกง ไต้หวัน ประเทศตะวันตกมีน้อย โรงสร้างรถยนต์ที่นี่ร่วมทุนกับเยอรมนี ก็มีคนเยอรมนีมามาก แต่ก่อนมีคนน้อย เพราะเครื่องบินต้องลงปักกิ่งก่อน ปัจจุบันจากฮ่องกงเดินทางได้ตรง รัสเซียก็ไปได้ พยายามเปิดสายการบินไปญี่ปุ่นแต่ยังไม่สำเร็จ จากไทยขณะนี้ไปได้ 3 ทาง คือผ่านฮ่องกง ปักกิ่ง และกวางโจว เรื่องประวัติศาสตร์สมัยก่อน ญี่ปุ่นยึดอยู่ฉางชุน ตั้งเป็นเมืองหลวงของแมนจูกัว แต่ว่าขณะนี้คนแมนจูก็กลืนกลายวัฒนธรรมเหมือนคนจีนซึ่งมีคนมากกว่า ไม่มีใครรู้ภาษาแมนจู ในชนบทจะยังมีเหลืออยู่หรือไม่ก็ไม่รู้ อาณาจักรของแมนจูทำให้ประเทศจีนกว้างใหญ่ ยุคที่รุ่งเรืองคือสมัยพระเจ้าคังซี หย่งเจิ้ง เฉียนหลง ซึ่งครองราชย์อยู่นาน ปลายราชวงศ์ชิงอ่อนแอ จักรวรรดินิยมจึงแย่งดินแดนไปได้ รัสเซียยึดแถบเฮยหลงเจียง อูซูหลี่เจียง ส่วนอังกฤษยึดฮ่องกง คุยกันเรื่องหนังสือ ข้าพเจ้าบอกว่าพอจะรู้อังกฤษ ฝรั่งเศส และภาษาจีนบ้าง แต่ภาษาญี่ปุ่นนี้ไม่รู้เรื่องเอาเลย ท่านบอกว่าญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ใช้ตัวอักษรจีนบ้าง (เกาหลีเหนือไม่ใช้)


(น.242) รูป 394 เดินทางต่อไปเฮยหลงเจียง

(น.242) พอเดาได้ แต่บางทีความหมายก็ต่างกัน เช่นคำว่าเฉาจื่อ จีนแปลว่ากระดาษชำระ แต่ญี่ปุ่นแปลว่ากระดาษเขียนจดหมาย ภาษานี้ก็สัมพันธ์กับเสียงร้องเพลง ภาษาจีนเสียงเปิดร้องได้ง่าย แต่ว่าภาษาอังกฤษมีท้ายคำ ออกเสียงยาก ท่านว่าภาษาอิตาเลียนเหมาะกับการร้องเพลงมากกว่า ลาคณะมณฑลจี๋หลินขึ้นรถไฟ นักข่าวซื้อปิงถังหูลู่มาให้อร่อยดี อาจารย์สารสินบอกว่าอยู่เมืองจีนหลายปียังไม่ได้ชิม เป็นผลไม้แดงชุบน้ำตาลเคี่ยว มีขายมาตั้ง 100 กว่าปีมาแล้ว มีรูปในหนังสือ รถไฟสาย 209 ซึ่งออกจากเสิ่นหยางมาฉางชุน และเดินทางต่อไปเฮยหลงเจียง ตามกำหนดดังนี้
ฉางชุน 14 : 16
เต๋อหุ้ย 15 : 34


(น.243) รูป 395 เดินทางต่อไปเฮยหลงเจียง

(น.243)
เถาไล่เจา 16 : 21 เป็นชายแดนระหว่างจี๋หลินกับเฮยหลงเจียง
ซานช่าเหอ 16 : 44
ซวงเฉิงพู่ 17 : 26
ฮาร์บิน 18 : 20
ในรถไฟข้าพเจ้านั่งเขียนบันทึกนี้บ้าง คุยกับคนโน้นคนนี้ทั้งฝ่ายจีนฝ่ายไทยบ้าง รถไฟข้ามแม่น้ำซง ฮัวเจียง แม่น้ำช่วงนี้เป็นน้ำแข็ง แถมหิมะปกคลุมหนา อาจารย์สารสินเล่าว่าในหนังสือฝรั่งโบราณเรียกแม่น้ำว่า Songary ถึงฮาร์บินก็มืดแล้ว มีใครมารับบ้างเห็นไม่ถนัด มีผู้ว่าฯ คนที่ขึ้นนั่งรถมาด้วยเป็นประธานกรรมาธิการการศึกษาของมณฑล เขาบอกว่าปรอทคืนนี้ - 30°C พรุ่งนี้ต้องแต่งตัวหนา ๆ แต่ถ้าทำอะไร ๆ ก็ไม่หนาว จะมีการจัดกีฬาฤดูหนาวเอเชียตะวันออกที่นี่ ไปเรือนรับรองที่นี่

(น.244) ชื่อฮัวหยวนชุนใหญ่เบ้อเริ่ม ตบแต่งแบบจีนโบราณ มีห้องนั่งเล่น ห้องหนังสือ เขาเอาหนังสือจากห้องสมุดมณฑลมาใส่ไว้ให้มีหนังสือรวมนิพนธ์ของมาร์กซ์และเองเกิลส์ทั้งชุด 50 เล่ม (บางเล่มมีหลายเล่มย่อย) หนังสือของเลนิน มีทั้งบันทึกประจำวัน จดหมาย และบทความ 59 เล่ม หนังสือรวมบทประพันธ์ของลู่ซุ่น 20 เล่ม หนังสือเรื่องเศรษฐกิจภาคตะวันออกเฉียงเหนือ รวมบทประพันธ์ของสตาลิน สรรนิพนธ์ของประธานเหมา ชีวประวัติเลนิน ปฏิวัติบอกเซอร์ (ค.ศ. 1900) ชนบทจีนโพ้นทะเลวันนี้ (แต้จิ๋ว เหมยเสี้ยน จงซาน ฯลฯ) รัฐธรรมนูญจีน กบฏซิงไฮ่ ทุกเล่มมีทะเบียนของห้องสมุดฮัวหยวนชุนไว้ในหนังสือ นอกจากนั้นมีห้องน้ำ พอดีตอนหัวค่ำไม่มีน้ำทั้งเมือง ห้องนอนก็สบายดี ติดกับห้องนอนเป็นระเบียงยาว มีเครื่องออกกำลังกายวางอยู่ 10 กว่าชนิด รับประทานอาหาร เขาทำอร่อยไม่เลว ธรรมเนียมที่นี่รับประทานทุกอย่างจนอิ่มแล้ว จึงเอาข้าวมาให้รับประทานเปล่า ๆ ดูโทรทัศน์ ที่นี่มีแต่ของจีนไม่มีดาวเทียม ปฏิทินตั้งโต๊ะบอกรหัสไปรษณีย์ทั่วประเทศ โทรศัพท์ระหว่างมณฑล คำคมของนักปราชญ์ทั่วโลก


(น.245) รูป 396 เดินทางต่อไปเฮยหลงเจียง


รูป 397 เดินทางต่อไปเฮยหลงเจียง