<< Back
" เมื่อข้าพเจ้าเป็นนักเรียนนอก วันอังคารที่ 6 มีนาคม 2544 "
(น.168) รูป 185 มวยจีน
Practising Taiji.
(น.168) วันอังคารที่ 6 มีนาคม 2544
เช้านี้รู้สึกว่าเย็นลงไปอีก ต้องใส่ถุงมือรำมวยจีน ในทะเลสาบตรงขอบๆ น้ำแข็งละลายไปมากแล้ว เหลือตรงกลางๆ ยังเป็นน้ำแข็ง วันนี้อาจารย์นิออนกลับกรุงเทพฯ
ตอนเช้านี้ครูฟั่นกับจี้ไปมหาวิทยาลัยภาษาและวัฒนธรรมปักกิ่ง เพื่อไปหาหนังสือสอนภาษาจีน ให้ไปหาหนังสือภรรยาของคุณหวังเหมิงเขียน ส่วนเอกสารที่จะต้องไปหาที่หอสมุดแห่งชาติปักกิ่งนั้น (หาให้ซุป เขากำลังทำวิจัย) ให้คนอื่นช่วยหา ถ้าหาไม่เจอค่อยไปหาเอง
วันนี้ใช้เวลาเรียนภาษาไปในการตรวจเรียงความที่ส่งเมื่อวานนี้ อธิบายศัพท์หน้า 100 ถึงข้อ 10 ยังไม่ทันอ่านเรื่องก็หมดเวลา อ่านคำพังเพยต่างๆ 3-4 เรื่อง
(น.169) สนทนาภาษาจีนวันนี้ ครูให้ข้าพเจ้าเป็นคนพูดเกี่ยวกับวัฒนธรรมไทย พูดไปเองก่อนและมีคำถามบางส่วน ครูบอกว่าในแง่การพูด ไม่เห็นใครเรียนพูดได้เร็วเท่าข้าพเจ้า เห็นจะเป็นเพราะข้าพเจ้าชอบพูดนั่นเอง
ตอนกลางวันรับประทานคนเดียว รับประทานข้าวที่เขาเอามาส่งให้คนเดียวเท่ากับที่รับประทานกับครูฟั่น 2 คน ผักครึ่งชาม หมูต้มเค็ม รับประทานไปหน่อยหนึ่ง ซุปเหลือแยะ ข้าพเจ้าเลยเก็บของพวกนี้เอาไว้ เผื่อเกิดหิวก่อนไปรับประทานกับทูตหลายท่าน
มานั่งเตรียมที่จะพูดเกี่ยวกับวัฒนธรรมไทย ยิ่งเขียน (เป็นภาษาไทย) ความคิดก็ยิ่งเกิดขึ้น เห็นจะแย่
กำลังเขียนอยู่ อ้อยมาบอกว่าวันนี้ตอนจะไปรับประทานที่โรงอาหารได้รอให้โรงอาหารมาส่งอาหารให้ข้าพเจ้าแล้วถึงไป กลัวว่าถ้าเขาไม่ได้ส่งอาหารจะได้ไปซื้อมาให้ ส่วนเรื่องที่ไปเมื่อคืนนี้ อ้อยเขียนไม่ถูก จดไม่ทัน ข้าพเจ้าเขียนได้ 5 หน้า (แต่อาจจะไม่ถูกต้อง เพราะว่าข้าพเจ้าก็ฟังไม่ค่อยออกเหมือนกัน ที่เขียนเดาเอา เพราะฉะนั้นถ้าข่าวออกมาไม่เป็นเรื่องเป็นราว หรือว่าผิดก็โทษข้าพเจ้าได้)
(น.169) รูป 186 ดอกไม้ประจำวัน
Today flowers.
(น.170) รูป 187 ครูจังสอนพู่กันจีน หัดเขียนชื่อและคำว่าไผ่
Practising using a brush to write my name and the word bamboo with Mr. Zhang.
รูป 188 ตัวอักษรที่เขียน
Calligraphy by me.
(น.171) รูป 189 ตัวอักษรที่เขียน
Calligraphy by me.
(น.171) บ่ายสองโมงครึ่ง ครูจังสอนอักษรจีนมา ครูเขียนกลอน “จีนเด็ดดอกไม้” ที่ข้าพเจ้าแต่ง อาจารย์เผย์เสี่ยวรุ่ยแปล ให้ข้าพเจ้าตอกตราเพราะเป็นคนเขียนกลอน อาจารย์เผย์ก็ตอกตราเพราะเป็นคนแปล อีก 2 แผ่นเขียนตุ้ยเหลียนลอกมาจากวัด
ใบแรกเขียนว่า “ห้องนั่งสมาธิ ไม่มีโคมไฟ แสงพระจันทร์ส่อง ประตูวัดไม่มีสลัก มีแต่เมฆบัง”
ใบที่สองเขียนว่า “เสือยืนบนดินปกคลุมด้วยหิมะ (รอยเท้าเหมือน) ดอกบ๊วย 5 ดอก นกกระเรียนยืนอยู่ในทุ่งนา ปกคลุมด้วยเกล็ดน้ำแข็ง (รอยเท้าเหมือน) ใบไผ่ 3 ใบ”
(น.172) รูป 191 เขียนเสร็จตากลมไว้ที่เก้าอี้
Let the calligraphy dry on a couch.
รูป 190 กลอนที่ครูเขียนให้
I was given a poem written by the teacher.
(น.173) รูป 192 ตอนนี้เอาภาพที่ครูเขียนและตัวอักษรพู่กันที่ตัวเองเขียนปิดข้างฝา
Now paintings painted by the teacher and calligraphy written by me were set on the wall.
(น.173) เสร็จแล้วฝึกเขียนอักษรหวัดแกมบรรจง 漢室之光 (ฮั่น ซื่อ จือ กวง) (ren 忍 เหริ่น) 永 หย่ง 佛 โฝ และเซ็นชื่อ
ครูเขียนบทกวีของหลี่ไป๋บทที่ข้าพเจ้าชอบให้ดูเป็นอักษร ลายมือเขียนหวัดแกมบรรจงและลายมือเขียนหวัด บอกว่าจะกลับไปเขียนดีๆ ให้ที่บ้าน
(น.174) ครูจังไปแล้วป้าจันกับจี้มา ป้าจันกลัวข้าพเจ้าหิวจะผัดเส้นหมี่ให้ แต่ข้าพเจ้าขอไม่รับประทาน เพราะว่าประเดี๋ยวจะไปรับประทานกับอดีตทูตจีนประจำประเทศไทย
ครูฟั่นไปซื้อหนังสือที่ภรรยาของหวังเหมิงเขียนมาให้เล่มหนึ่ง และไปที่มหาวิทยาลัยภาษาและวัฒนธรรมปักกิ่ง เอาระเบียบการใบสมัครหลักสูตรต่างๆ มาให้ บอกว่าตอนนี้มีคนสมัครมากมาย เอาแคตาล็อกจากร้านหนังสือให้ ซื้อหนังสือเรียนภาษาจีนมามากมาย ทั้งระดับต้น ระดับกลาง และระดับสูง ยังมีภาษาจีนสำหรับวิชาชีพต่างๆ
เวลา 6 โมง ไปที่ห้องอาหารมหาวิทยาลัย มีท่านทูตไฉเจ๋อหมินทูตประจำประเทศไทยมาคนเดียว คนอื่นยังไม่มา นั่งคุยกัน รอจนถึง 6 โมงครึ่ง ทูตจินกุ้ยหวา (ทูตคนที่ 6) มาถึงบอกว่า วันนี้รถติดมาก รออีกพักหนึ่งทูตจังเหว่ยเลี่ย (ทูตคนที่สอง แต่เป็นคนที่อายุมากที่สุด
อายุราว 90 ปี) ทูตคนที่ 4 ทูตจังเต๋อไหว ทูตคนที่ 5 ทูตหลี่ซื่อฉุน มาถึง ถ่ายรูปหมู่แล้วเข้าไปรับประทานอาหาร รับประทานเสร็จ 2 ทุ่ม พูดภาษาจีนตลอด ท่านทูตไฉเจ๋อหมินเป็นคนซานซี พูดฟังเข้าใจยาก ภาษาซานซีจริงๆ นั้นฟังไม่เข้าใจเลย
ออกเสียงคนละอย่างกับภาษาจีนกลาง ท่านเล่าเรื่องที่เข้ามาทำงานเป็นเลขาธิการของปักกิ่ง ท่านทูตจังเหว่ยเลี่ยเป็นคนที่จัดครูคนแรกมาให้ข้าพเจ้า ท่านเป็นคนแคะ อยู่ที่อำเภอเฉาหยัง ซัวเถา ท่านทูตต่างๆ แนะนำว่าข้าพเจ้าควรไปดูกำแพงเมืองจีนที่ซานไห่กวน การคมนาคมสะดวก นั่งรถไฟไป 3 ชั่วโมงก็ถึง
เมื่อรับประทานเสร็จแล้ว กลับมาที่หอพัก
เปิด email ปรากฏว่าโดนไวรัสอะไรก็ไม่ทราบมันบอกว่า ไม่สามารถทำความสะอาดได้ให้ลบไฟล์ ลบแล้ว ตัวแมลงยังโผล่ขึ้นมาอีก หลังจากนั้นต่อไม่ได้เลย เป็นอันว่าเลิก ทำการบ้านภาษาจีนดีกว่า
Category: เมื่อข้าพเจ้าเป็นนักเรียนนอก