<< Back

สถาบันแพทยศาสตร์แผนจีนแห่งมณฑลเหลียวหนิง

(น.109) รูป 136 โต๊ะแพทย์


รูป 137 พัดลมเป่าเพื่อให้ยาอุ่น

(น.109) อีกห้องฝังเข็มทั่วๆไปไม่ได้ใช้วิธีพิเศษ สำหรับคนปากเบี้ยว ขาไม่มีแรง บางทีก็ใช้สมุนไพรจี้ประกอบ ด้วย สมุนไพรที่จีนใช้จี้มีลักษณะเป็นแท่งเหมือนซิการ์มวนใหญ่ ทำจากใบอ้ายเรียกว่าอ้ายเถียว เราได้ดูหมอใช้ยานี้รักษาโรคที่คางเกิดจากถูกลมมาปะทะอย่างแรง มีคนปวดหลัง ปวดเอว เดินไม่ได้ มารักษา รักษาพักหนึ่งก็เดินได้ ส่วนพวกนอนไม่หลับมีวิธีใช้ยาวางและอบความร้อน


(น.110) รูป 138 รับยาแก้ไอจีน (ชวนป๋วย)


รูป 139 ตุ๊กตาแสดงตำแหน่งที่ควรฝังเข็ม


(น.111) รูป 140 ยาสมุนไพรจากห้องยา


รูป 141 หมอรักษาเด็ก

(น.111) ถึงห้องยาเขาบอกว่ามียาอีกอย่างให้ ดีกว่ายาเก่าปรากฏว่าเป็นยาชวนเป้ยจื่อเขอเอี้ยว ที่คนไทยรู้จักดีว่า ยาชวนป๋วย แต่ไม่ใช่ชวนป๋วยปี่แป่กอ ซึ่งเหนียวกว่า ปี่แป่ คือ ฝีผาเป็นผลไม้ชนิดหนึ่ง กอ แปลว่า เหนียว (กอเอี๊ยะ) ส่วนคำว่า ชวนเป้ย ในภาษาจีนกลางที่แต้จิ๋วเรียก ชวนป๋วย เป็นยาสมุนไพรชนิดหนึ่ง มีในมณฑลเสฉวน เป็นยาสำหรับขับเสมหะและแก้ไอ ข้างนอกเป็นยาสมุนไพรที่ยังไม่ได้ทำเป็นรูปยาปัจจุบัน ชาวบ้านมาเจียดตัวยาไปได้เหมือนร้านเจ้ากรมเป๋อ เขาให้กอเอี๊ยะแปะแก้ปวดขามาด้วย ได้อุปกรณ์ฝังเข็มและตำราการแพทย์ต่างๆ


(น.112) รูป 142 รูปปั้นอาจารย์แพทย์โบราณ


รูป 143 สมุนไพรจีน


รูป 144 อุปกรณ์ฝังเข็ม

(น.112) ก่อนกลับถ่ายรูปกับรูปปั้นหลี่สือเจิน (ค.ศ. 1518-1593) เป็นหมอใช้สมุนไพรจีน ได้เขียนหนังสือชื่อเปิ่นเฉ่ากังมู่ในสมัยราชวงศ์หมิง เป็นหนังสือเกี่ยวกับสมุนไพรทั้งหมด รวมทั้งกรรมวิธีรักษา แบ่งเป็น 6 เล่ม 52 ตอน