<< Back
" ใต้เมฆที่เมฆใต้ วันอังคารที่ 28 กุมภาพันธ์ 2538 "
รูป 31 ห้องน้ำ
(น.34) รูป 32 เดินทางต่อไปต้าหลี่
(น.34) การเดินทางช่วงสุดท้ายนี้ขึ้นภูเขาจริงๆ คดเคี้ยวและบางตอนชันมองเห็นภูเขาสวยงาม สูงชัน บางตอนมีหิมะปกคลุม คุณหลิวบอกว่าแถวนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่คนญี่ปุ่นชอบมาก ตัวจังหวัดต้าหลี่ค่อนข้างใหญ่ มีคนมาก
รถถึงโรงแรมเอ๋อร์ไห่ มีคนแต่งชุดพื้นเมืองเต้นต้อนรับ มีดนตรีฟังคล้ายๆ กับเชิดสิงโตหรือมังกรทองที่บ้านเรา คนเต้นถือกลอง (แทมโบรีน)
หกเหลี่ยม ฝ่ายเจ้าหน้าที่บ้านเมืองในแถบนี้ คือผู้ว่าราชการเขตปกครองตนเองชนชาติไป๋แห่งต้าหลี่และคณะรอรับ เข้าไปถึงตัวโรงแรม เหนือกรอบประตูมีป้ายของการท่องเที่ยวว่า โรงแรมนี้เป็น
(น.35) รูป 33 ไปถึงโรงแรมเอ๋อรืไห่
(น.35) โรงแรม 2 ดาว ห้องที่ข้าพเจ้าอยู่อยู่ชั้น 3 ไม่มีลิฟต์ เมื่อขึ้นถึงบนห้อง มองดูทางหน้าต่าง ทิวทัศน์ค่อนข้างดี เรื่องการออกกำลังกายนั้น
ป้าจันมองผ่านกระจกลงไปที่บ้านเรือนข้างล่างอย่างน่าสนใจ เห็นมีรถสามล้อที่คนต้องถีบอยู่ ป้าจันว่าริมน้ำควรจะเป็นที่วิ่งได้ ข้าพเจ้าว่ามาอย่างนี้มีคนแยะไม่สะดวก ป้าจันว่าตอนเช้ามืดคงไม่เห็นอะไร ทุ่มแล้วยังไม่มืดเลย อาจจะเป็นเรื่องที่จีนใช้เวลาเดียวกันทั้งประเทศ ที่จริงไม่จำเป็นต้องวิ่งริมน้ำ แค่วิ่งขึ้นบันไดลงบันไดหลายๆ เที่ยวก็เหนื่อยแล้ว
ถึงเวลาทุ่มหนึ่ง ท่านผู้ว่าฯ หลี่ยิ้งเต๋อ เป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารในบริเวณโรงแรม เดินออกจากตึกที่อยู่หน่อยหนึ่ง อากาศตอนนี้ค่อนข้างเย็น ต้องใส่เสื้อหลายชั้น ท่านผู้ว่าฯ เป็นชาวไป๋ รองผู้ว่าฯ ก็เป็นชาวไป๋เช่นเดียวกัน ข้าพเจ้าถามว่าภาษาไป๋ยังใช้พูดกันอยู่หรือไม่ ท่านว่าภาษาไป๋พูดได้แต่เรื่องเก่าๆ ศัพท์ใหม่ๆ ไม่มี ข้าพเจ้าขอให้ท่าน
(น.36) รูป 34 งานเลี้ยงที่โรงแรมเอ๋อร์ไห่ ต้าหลี่
(น.36) ผู้ว่าฯ กับท่านรองฯ คุยกันเป็นภาษาไป๋ ก็ไม่เห็นจะคุย ถามเป็นคำๆ ยังปรึกษากัน ศัพท์ที่ใช้กันคือ น่าเวนิ แปลว่า ขอบคุณ ชิ้ว คือ สวัสดี ส่วนคำว่า ลาก่อน ใช้ว่าชิวซีเป่ย แปลว่า ไปแล้ว
พูดถึงเขตนี้มีชนชาติไป๋อยู่มากที่สุด ชนชาติส่วนน้อยเผ่าหลักๆ นอกจากไป๋ มีอี๋ เหมียว และไต่ แถบตัวเมืองมีไป๋แสนกว่าคนทั่วต้าหลี่มีล้านกว่าคน
ต้าหลี่สูงกว่าระดับน้ำทะเลถึง 1,976 เมตร อุณหภูมิประมาณ 15° C อุณหภูมิติดลบไม่เคยมี อุณหภูมิสูงสุดประมาณ 28° C ฝนตกราว 1,000 มม./ปี
(น.37) รูป 35 ให้ของขวัญ
(น.37) สถานที่ธรรมชาติที่มีชื่อเสียงคือ เขาชางซานมียอด 19 ยอด แต่ละยอดสูงประมาณ 4,000 เมตร มีหิมะปกคลุมตลอดปี
สถานที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งคือทะเลสาบเอ๋อร์ไห่ มีพื้นที่ 250 ตารางกิโลเมตร เก็บน้ำได้ประมาณ 30 ล้านลูกบาศก์เมตร น้ำประปาก็ทำจากทะเลสาบนี้
ที่เรียกว่าเอ๋อร์ไห่เห็นจะเป็นเพราะว่ามีคนเห็นว่าทะเลสาบนี้มีรูปร่างเหมือนหูคน นอกจากทะเลสาบเอ๋อร์ไห่แล้ว ยังมีทะเลสาบอีกแห่งหนึ่งคือทะเลสาบเทียนฉือหรือทะเลสาบคุนหมิง
เอ๋อร์ไห่ลึก มีน้ำมากกว่า เทียนฉือกว้างกว่าแต่ตื้น ทิวทัศน์ของต้าหลี่มีลม (feng) ดอกไม้ (hua) หิมะ (xue) พระจันทร์ (yue) สินค้าออกมีต้นเหอเถาหรือวอลนัท เห็ดต่างๆ สิ่งทอ กระดาษ เป็นต้น ชาวบ้านยังปลูกข้าวเจ้า ข้าวสาลี ถั่วปากอ้า มีเห็ดชนิดต่างๆ และกัญชาขึ้นในป่าสน มีราคาแพง แต่ชาวบ้านเองก็ปลูก
สำหรับสิ่งทอนั้น มาดามเฉินอธิบายเรื่องการย้อมเสื้อแบบมัดแล้วเอาไปย้อม พวกกลุ่มอาชีพมี สตรีทอผ้า การสานหมวกฟาง แกะไม้ เป็นต้น งานพวกนี้เป็นของผู้หญิงทำและขายได้ ฉะนั้นบางที่พวกผู้หญิงอาจจะได้เงินร่ำรวยกว่าสามีไปอีก เขตอำเภอเหวยซาน มีสตรีเป็น
(น.38) รูป 36 รับประทานเสร็จแล้วไปพบศิลปินซึ่งเขียนภาพด้วยนิ้วมือ
(น.38) สมาชิกทอผ้าอยู่ 4,000 กว่าคน ผ้าทอมือแบบนี้ญี่ปุ่นชอบมาก พูดกันถึงเรื่องท่องเที่ยวเดินทาง เขาบอกว่าสนามบินที่ลี่เจียงจะเสร็จในเร็วๆ นี้ ส่วนสนามบินต้าหลี่ปลายปีนี้จะเสร็จ
วันนี้ดื่มน้ำวอลนัท (walnut) หรือเหอเถา (ซึ่งเขาว่ามีสรรพคุณ แก้ร้อนใน บำรุงสมอง ตับและปอด)
อาหารที่เลี้ยงมีของพื้นเมืองอย่างหนึ่งเป็นนมทอด เห็ดชิจง หอยในทะเลสาบเอ๋อร์ไห่ ซี่โครงหมูทอด โสมใส่น้ำตาล หมูแฮมกับแป้งข้าวเจ้า แตงกวา ผักชนิดหนึ่ง ไก่ผัดถั่วงอก นกพิราบ ลูกชิ้นกุ้ง เห็ดหูหนู ของหวานกับผลไม้ ซาละเปา แป้งทอด ปลาต้ม (ต้ม 3 นาทีในน้ำเดือด)
เมื่อรับประทานเสร็จ ท่านผู้ว่าฯ ให้ของขวัญเป็นแผ่นหินอ่อนของต้าหลี่ซึ่งมีลวดลายในธรรมชาติเหมือนภูเขาชางซาน
(น.39) รูป 37 กำลังเขียนภาพปลาทอง
รูป 38 เขียนภาพม้า
(น.39) กำลังจะเดินกลับขึ้นห้องพักเหลือบไปเห็นร้านเล็กๆ เขียนโฆษณาเอาไว้ว่า เขียนภาพด้วยนิ้ว เข้าไปดูเห็นศิลปินคนหนึ่งหนวดผมหงอกยาว
กำลังก้มหน้าก้มตาเขียนภาพปลาทองด้วยชาดโดยใช้นิ้วมือ ปลาสีดำด้วยหมึก ในร้านมีภาพต่างๆ ที่เขียนเสร็จแล้วแขวนไว้ เขาถามข้าพเจ้าว่าชอบรูปนี้ไหม
ข้าพเจ้าบอกว่าชอบรูปม้าที่เขาแขวนติดเอาไว้ข้างฝา เขาให้คนของเขาหยิบเอามาให้ บอกว่าชอบม้าก็หมายถึง ความรวดเร็วคราวนี้ใช้พู่กันเขียนให้ข้าพเจ้า
(ให้ข้าพเจ้าเขียนชื่อตัวเองเป็นตัวอย่าง) รูปม้านี้สวยมากใครข้างหลังพูดขึ้นว่าเจอเอาถวัลย์ ดรรชนีเมืองจีนเข้าแล้ว! ข้าพเจ้าถามศิลปินว่าทำไมไม่ใช้นิ้วเขียน เขาว่าใช้นิ้วแล้วตัวหนังสือจะ
Next >>