<< Back

เกล็ดหิมะในสายหมอก เล่ม 4 เฮยหลงเจียง วันเสาร์ที่ 15 มกราคม

(น.86) รูป 122 ไปเมืองเฮยเหอ

(น.86) วันเสาร์ที่ 15 มกราคม
วันนี้รับประทานอาหารหกโมงครึ่ง เพราะต้องออกเร็ว สนามบินฮาร์บินค่อนข้างไกล ในรถจางจู่เริ่นอธิบายเรื่องต่างๆ ส่วนมากเป็นเรื่องการศึกษาที่อยู่ในความดูแลของเขาว่า มหาวิทยาลัยอุตสาหกรรมฮาร์บินมีชื่อมาก ฮาร์บินมีมหาวิทยาลัย 42 แห่ง เป็นมหาวิทยาลัยกระทรวง 14 แห่ง อีก 28 แห่งเป็นของมณฑล ทุกกระทรวงใหญ่มีมหาวิทยาลัยของตัวเอง เมื่อเรียนจบแล้วก็ไม่ได้บังคับว่าจะต้องทำงานกระทรวงนั้น ทำงานที่ไหนก็ได้ เช่น จบที่มหาวิทยาลัยอุตสาหกรรมแล้วไปเป็นนักบินก็มี มีมหาวิทยาลัยต่อเรือ มหาวิทยาลัยทางการทหาร ที่เราจะไปเป็นมหาวิทยาลัยการป่าไม้ของกระทรวงป่าไม้ มหาวิทยาลัยก่อสร้าง สังกัดกระทรวงการก่อสร้าง


(น.87) รูป 123 ไปเมืองเฮยเหอ


รูป 124 ไปเมืองเฮยเหอ

(น.87) กระทรวงต่างๆ เป็นฝ่ายลงทุน แต่คณะกรรมการของจางจู่เริ่นเป็นผู้ดูแลคุณภาพการศึกษา กรรมการนี้ดูแลตั้งแต่อนุบาล ประถม มัธยม มหาวิทยาลัย การศึกษานอกโรงเรียน ฉะนั้นมีความรับผิดชอบมาก คุยกันถึงความสะดวกในการทำงานว่า อันที่จริงแล้วอยู่ตามมณฑลนี้ดีกว่าอยู่ส่วนกลางคือ คนระดับจางจู่เริ่นนี้มีรถ มีห้องใหญ่กว่าคนระดับเดียวกันที่ทำงานปักกิ่ง มีต้าเกอต้า ข้าพเจ้างงว่าคืออะไร พี่อู๋กับจางจู่เริ่นหัวเราะบอกว่าต้าเกอต้าคือโทรศัพท์มือถือ ไม่ทราบว่าทำไมเรียกต้าเกอ พี่ชายใหญ่ ถ้าเป็นผู้ใหญ่มากๆ ก็ให้เลขาหรือคนขับรถถือ พ่อค้ามี


(น.88) รูป 125 ไปเมืองเฮยเหอ

(น.88) ทุกคนเพราะเขาต้องติดต่อธุรกิจ เสียเวลาไม่ได้ แต่คนธรรมดามีลำบาก เพราะค่าใช้จ่ายแพงมากซื้อมาแล้วต้องจ่าย 2,000 หยวนต่อเดือน ค่าโทรฯ ต่างหาก ถ้าคนของรัฐบาลรัฐบาลจ่ายให้ นั่งเครื่องบิน YN 7 (สร้างในจีน) ปกติไม่รับคนต่างชาติ คราวนี้จัดพิเศษ ข้าพเจ้าไปนั่งท้ายเครื่องบิน ถึงเฮยเหอ มีนายกเทศมนตรี คุณจ้าวเผยซิง มารับแต่ก็ไม่ได้นั่งรถด้วย ไปหยุดที่ริมแม่น้ำเฮยหลงเจียง (แม่น้ำมังกรดำ) ที่ในหนังสือเรียนเรียกว่าแม่น้ำอามูร์ อุณหภูมิประมาณ -33◦C นับว่าอุ่นขึ้นเพราะว่าเมื่อวานนี้ อุณหภูมิ -40◦C ทิวทัศน์สวยมาก มีหิมะปกคลุมเนินเตี้ยๆ รถไปหยุดที่ริมแม่น้ำฝั่งตรงข้ามเป็นรัสเซีย ช่วงที่แคบที่สุดของแม่น้ำประมาณ 700 เมตร กลางแม่น้ำปักธงสีแดง มีป้อมตำรวจเปิดที่บอกเขตแดน ด่านที่นี่รับของเข้าออก 3 ล้านตันต่อปี กำลังตัดถนนติดต่อ มีคนกำลังสลักน้ำแข็ง


(น.89) รูป 126 เมืองอยู่ริมแม่น้ำเฮยหลงเจียง


รูป 127 น้ำในแม่น้ำตอนนี้แข็งเดินเรือไม่ได้ แต่เดินข้ามมาจากฝั่งรัสเซียได้

(น.89) มาถึงโรงแรม เป็นโรงแรมใหม่สร้างได้สักปีกว่า ชื่อ Heihe International Hotel เขาให้เอกสารโฆษณาเมืองเป็นภาษาจีนและรัสเซีย China Daily มี Heilongjiang Supplement ส่วนมากก็พูดเรื่องการพัฒนาเศรษฐกิจ


(น.90) รูป 128 เดินทางไปหมู่บ้านคุนเหอ

(น.90) รับประทานอาหารกลางวัน เสร็จแล้วพยายามแต่งตัวหนาเข้าไปอีก โดยใส่กางเกงสำหรับเล่นสกีซ้อนเข้าไป 2 ตัว ข้างในก็เป็นกางเกงขนสัตว์อยู่แล้ว แล้วยังมีเสื้อหนาวอีกชั้น แต่งเข้าไปแล้วไพล่ไปคิดถึงวรรณคดีไทยที่กล่าวถึงตัวละครจะไปไหนทีก็ต้องมีบทแต่งตัวยาวเหยียด ข้างล่างมีร้าน เห็นเขาซื้อถุงมือกัน แต่หมดพอดี ข้าพเจ้าจึงไม่ได้ซื้อ นั่งรถผ่านอนุสรณ์สถานต่อต้านญี่ปุ่น ถนนสองข้างทางปลูกต้นไม้ เป็นต้นหยางเสียส่วนใหญ่ บนเขาเป็นสนแดง รถแล่นผ่านถนนที่ข้ามทางรถไฟ คนขับรถบอกว่าทางรถไฟนี้ไปได้ถึงอำเภอเป่ยอาน เมืองเฮยเหอทำเองไม่ใช่งบประมาณรัฐบาลกลาง รถไฟใช้ขนถ่านหิน หิมะเริ่มตกหนาขึ้น แม้แต่วัวที่เขาจูงผ่านมาก็มีหิมะคลุมเต็มตัว บ้านเรือนชาวบ้านแถวนี้ส่วนใหญ่เป็นอิฐสีแดงที่ชาวบ้านทำเอง ที่นากว้างขวางมาก คนรถบอกว่าเป็นที่ปลูกข้าวสาลีและถั่วเหลือง


(น.91) รูป 129 เดินทางไปหมู่บ้านคุนเหอ

(น.91) ไปที่หมู่บ้านคุนเหอ หยุดที่บ้านของชาวตาเว่อร์ซึ่งเป็นคนกลุ่มน้อยกลุ่มหนึ่งในเมืองนี้ เขาให้ดื่มเหล้าอะไรแดงๆ เหมือนน้ำหวานเป็นการต้อนรับ พาเข้าไปในบ้าน แม่บ้านแนะนำตัวว่าชื่อซานซิ่วจือ สามีชื่อหานฟู่โหย่ว มีอาชีพทำนา มีลูกสาวเป็นครู ลูกชายอายุ 20 ปี ช่วยทำนาแต่เวลานี้ไม่มีงานไร่นาทำก็ไปขับรถขนส่งถ่านหิน เขามีรายได้ 4,000 หยวนต่อคนต่อปี ปลูกถั่วเหลือง ข้าวสาลี และปลูกผัก ปลูกแตงโมพันธุ์มาจากทางใต้ เลี้ยงไก่ไข่ 30 กว่าตัว เป็ด 10 ตัว ห่าน 4 ตัว หมู 2 ตัว วัวเป็นของครอบครัวอื่น ครอบครัวนี้ไม่มี (ข้าพเจ้าเห็นวัวขาว-ดำ ท่าทางลักษณะดี เดินอยู่หน้าหมู่บ้าน 2-3 ตัว) การขายสินค้ามีโกดังอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก บางทีก็ขนไปส่งโกดังเอง ส่วนมากโกดังเอารถมารับ นายกเทศมนตรีอวดว่าถั่วเหลืองแถวนี้ดีที่สุดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ขณะนี้คุณป้าซานอยู่บ้านเลี้ยงสัตว์ไปเฉยๆ ที่นี่ส่วนมากใช้ปุ๋ยเคมี มีปุ๋ยคอก ปุ๋ยหมักบ้างแต่ก็น้อย


(น.92) รูป 130 เจ้าของบ้านที่หมู่บ้านคุนเหอต้อนรับ (น.92) ปุ๋ยซื้อจากรัสเซีย แตงโมทำรายได้ 12,000 หยวนต่อ 1 โหม่ว (1 ไร่ = 2.4 โหม่ว) ปลูกแล้วขายรัสเซีย บางคนไปค้าขายไปตั้งบริษัทแม้แต่ไปทำนาที่รัสเซียก็ยังมี ข้าพเจ้าสงสัยว่าเป็ดไก่อยู่ได้อย่างไรหนาวๆ แบบนี้ คุณป้าบอกว่าทำเล้าให้อย่างดี กรุพลาสติก ทำให้อบอุ่น ให้ข้าวโพด ข้าวสาลีที่ปลูกเอง ส่วนหมูให้กินข้าวโพดปนมันเทศ ข้าพเจ้าขอให้พูดภาษาตาเว่อร์ ฟังดูแล้วคล้ายๆ ภาษาแขก มีคำที่ต้องรัวลิ้นหลายคำ ครอบครัวนี้มีที่ 60 โหม่ว คิดเป็นไทยก็อยู่ราว 25 ไร่ พี่หวานตกใจว่าทำไมได้มากนัก คนจีนทางใต้ได้ที่กันคนละนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น ข้าพเจ้าคิดว่าเขาน่าจะทำได้กำลังพอดี มาตรฐานการจัดสรรที่ของไทยก็อยู่ราว 25

Next >>