<< Back
เกล็ดหิมะในสายหมอก เล่ม 2 เหลียวหนิง วันเสาร์ที่ 8 มกราคม 2537
รูป 147 วาดภาพช้างและเซ็นชื่อ
(น.114) ส่วนตะวันออก ส่วนกลาง ส่วนตะวันตก ด้านตะวันออกสร้างตั้งแต่สมัยพระเจ้าหนูเอ่อร์ฮาชื่อ มีหลายตำหนัก เช่น ต้าเจิ้งเตี้ยน
สือหวังถิง ส่วนกลาง สร้างสมัยพระเจ้าหวงไท่จี๋ เช่น หนานเชาฝาง ต้าชิงเหมิน ฉงเจิ้งเตี้ยน เหมือนกับพระตำหนักไท่เหอเตี้ยนที่
(น.115) รูป 148 วาดภาพช้างและเซ็นชื่อ
รูป 149 วาดภาพช้างและเซ็นชื่อ
(น.115) ปักกิ่ง ส่วนด้านตะวันตกสร้างเมื่อราชวงศ์ชิงไปปักกิ่งแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งสมัยพระเจ้าคังซี เฉียนหลง เจียชิ่ง เต้ากวง เสด็จมาที่นี่ รวมกันแล้วประมาณ 10 ครั้ง
เพื่อมาบูชาบรรพบุรุษ เมื่อแต่ละพระองค์เสด็จมาก็สร้างตำหนักใหม่ๆขึ้นมาอีก พระตำหนักว่าราชการมีหลายหลัง เช่น หย่างซินเตี้ยน มีห้องสำหรับสันทนาการ ห้องการศึกษา
(ห้องทรงพระอักษร) แม้ว่าวังนี้จะไม่ใหญ่โตเท่าวังหลวงที่ปักกิ่ง แต่ก็ถือว่ามีความสำคัญเพราะเป็นของเก่าที่เก็บรักษามาจนทุกวันนี้ ลักษณะทางสถาปัตยกรรมก็ต่างจากของปักกิ่ง
นอกจากนั้นยังเป็นพิพิธภัณฑ์วัตถุโบราณที่ตกทอดกันมา ของที่เก็บไว้มีทั้งภาพเขียน เครื่องถ้วยชาม เครื่องสลักหยก อาวุธที่ใช้ในสมัยก่อน
(น.116) รูป 151 ภายในวังโบราณกู้กง
รูป 152 ภายในวังโบราณกู้กง
(น.116) คำอธิบายนี้ข้าพเจ้ารับว่าฟังไม่รู้เรื่อง เพราะไม่เคยเห็นภาพก็นึกไม่ออก ก่อนออกไปดูท่านผู้อำนวยการเชิญให้ข้าพเจ้าเขียนภาพและเซ็นชื่อ ก็เลยเขียนภาพช้าง มีร้านขายของ อาจารย์สารสินไปซื้อแสตมป์ฉลองประธานเหมา 100 ปี และแสตมป์เลนินมาให้ บอกว่าชุดพวกนี้อีกหน่อยก็ไม่มีแล้ว
(น.117) รูป 150 ตำหนักฉงเจิ้งเตี้ยน
(น.118) รูป 153 ภายในวังโบราณกู้กง
(น.118) ออกไปยืนที่ตำหนักฉงเจิ้งเตี้ยน ซึ่งอยู่ในส่วนกลางมีชื่อเขียนภาษาจีนและภาษาแมนจู มองไปเห็นประตู ต้าชิงเหมิน แต่ก่อนนี้พวกแมนจูเรียกอาณาจักรของตนว่าโฮ่วจิน
เพิ่งมาเปลี่ยนเป็นชิงในปี ค.ศ. 1636 สมัยพระเจ้าหวงไท่จี๋ (ปีค.ศ. 1643 สิ้นพระชมน์ ฝังในสุสานเปยหลิง) ที่ฉงเจิ้งเตียนนี้มีลายพระหัตถ์ของพระเจ้าเฉียนหลง และพระเจ้าเต้ากวง ตอนเสด็จประพาสภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
(น.119) รูป 154 ภายในวังโบราณกู้กง
(น.119) ลักษณะทางสถาปัตยกรรมของที่นี่ต่างกับปักกิ่งหลายอย่าง เช่น ที่นี่ที่ประทับสูง ท้องพระโรง (ที่ว่าราชการ) อยู่ต่ำ แต่ที่ปักกิ่งกลับกัน หลังคาที่นี่มุงด้วยกระเบื้อง 2 สี
คือสีเหลืองและสีคราม ปักกิ่งมุงด้วยสีเหลืองทั้งหมด ป้ายหน้าอาคารที่นี่ภาษาจีนอยู่ขวา แมนจูอยู่ซ้าย ปักกิ่งกลับกัน (ถือว่าซ้ายใหญ่กว่าขวา) ก่อนไปอยู่ปักกิ่งถือว่าแมนจูใหญ่ที่สุด แต่เมื่อไปปักกิ่งแล้ว ต้องไปปกครองคนจีนซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่จึงต้องประนีประนอมยกย่องจีน
(น.120) รูป 156 ภายในวังโบราณกู้กง
(น.120) ไปเฟิ่งหวงโหลว เป็นตำหนักที่ประทับและจัดเลี้ยงของพระจักรพรรดิ แต่ก่อนถือว่าอาคารหลังนี้เป็นสิ่งก่อ สร้างที่สูงที่สุด จึงใช้สำหรับดูพระอาทิตย์ขึ้น
การดูพระอาทิตย์ขึ้นถือเป็นการดูทิวทัศน์ที่สำคัญหนึ่งในแปดอย่าง มีป้ายลายพระหัตถ์พระเจ้าเฉียนหลงว่า จื่อชี่ตงหลาย แปลว่า “บูรพทิศยอแสงสีม่วง”
สีม่วงเป็นสีสิริมงคล บันไดมี 24 ขั้น หมายถึง 24 ฤดู ข้างๆมีตำหนักพระสนมชิงหนิงกง เป็นที่บรรทมของพระจักรพรรดิกับพระมเหสี ตำหนักตะวันออกเรียกว่ากวานสุยกง ตำหนักตะวันตกเรียกว่าจื่อกง
Next >>