<< Back

โรงเรียนประถมศึกษาจังผิง

จากหนังสือ

หวงเหออู่อารยธรรม
หวงเหออู่อารยธรรม หน้า 47-50

(น.47)จุดหมายสุดท้ายที่คณะเราจะไปเยือนในเหยียนอานคือ โรงเรียนถ้ำ ในกำหนดการเขียนไว้เช่นนี้ ฉันก็เลยเข้าใจว่าเป็นโรงเรียนโบราณสมัยปฏิวัติ เพราะตอนไปดูอนุสรณ์สถานผู้บรรยายได้เล่าถึงการจัดการศึกษาระหว่างที่พรรคคอมมิวนิสต์มาตั้งศูนย์บัญชาการอยู่ที่เมืองเหยียนอาน เข้าไปถึงเห็นชาวบ้านและเด็กๆ ตบมือต้อนรับเรียก “กงจู่อาอี๋” หรือ “คุณน้าเจ้าหญิง” เข้าไปนั่งในห้องซึ่งเหมือนกับอุโมงค์รถไฟเช่นเดียวกับบ้านผู้นำ ครูใหญ่บรรยายสภาพของโรงเรียน และแจกเอกสารซึ่งคล้ายๆ กับที่บรรยายแต่ละเอียดกว่า ฉันจะเล่าตามเอกสารก็แล้วกัน โรงเรียนประถมศึกษาจังผิง อยู่ในตำบลว่านฮวา อำเภอเป่าต้า อยู่ห่างตัวอำเภอ 5 กิโลเมตร ว่านฮวาเป็นสถานที่ที่ผู้นำพรรคและผู้นำประเทศ เช่น เจียงเจ๋อหมิน หลี่เผิง จูหรงจี ฯลฯ เคยมาตรวจราชการ และเป็นบ้านเดิมของมู่หลานซึ่งเข้ารับราชการทหารแทนบิดาของเธอ เป็นเรื่องสมัยราชวงศ์ฮั่น ปรากฏหลักฐานในกลอนสมัยหนานเป่ยเฉา (ราชวงศ์เหนือใต้) หมู่บ้านจังผิงอยู่ตรงกลางหมู่บ้าน 4 หมู่บ้าน มีสภาพค่อนข้างดี ในหมู่บ้านมีประชากร 86 ครอบครัว 342 คน รายได้ต่อหัวต่อคนตัดค่าใช้จ่ายแล้วประมาณ 700 หยวน (ตรงนี้ฉันไม่เข้าใจ เพราะว่าค่าใช้จ่ายแต่ละคนก็ต่างกัน) ในมาตรฐานของประเทศยังนับว่าเป็นหมู่บ้านที่ค่อนข้างยากจน
(น.48) โรงเรียนบ้านจังผิงบริหารโดยคณะกรรมการหมู่บ้าน มีนักเรียน 96 คน ครู 5 คน เป็นพนักงานของรัฐ 2 คน กรรมการหมู่บ้านจ้าง 2 คน ชาวบ้านจ้างอีกคนหนึ่ง มี 6 ระดับชั้น (ถ้านับเด็กอนุบาลก็เป็น 7 ระดับ) มี 4 ห้องเรียน ห้องเด็กก่อนวัยเรียนอีกห้องหนึ่ง ไม่มีพื้นที่ทำสนามเด็กเล่น สภาพของโรงเรียนทำให้ไม่สามารถรับเด็กที่ยังไม่ได้รับการศึกษาจากหมู่บ้านใกล้เคียงได้ ถ้าต้องการไปเรียนชั้นสูงขึ้นต้องไปอยู่โรงเรียนมัธยมที่อยู่ไกลถึง 1-2 ไมล์ เด็กบางคนไม่มีโอกาสได้รับการศึกษาเลยเพราะไม่สามารถเดินทางไปไกลๆ ได้ เมื่อมีสภาพเช่นนี้ คณะกรรมการสภาตำบลว่านฮวา และพวกชาวบ้านในหมู่บ้านต่างๆ จึงมีดำริที่จะสร้างโรงเรียน โดยใช้ที่ดินสาธารณประโยชน์ประมาณ 15 โหม่ว แต่ยังไม่มีเงินพอที่จะสร้าง จึงปรึกษาหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง วางแผนสร้างโรงเรียนให้รับเด็กได้ 175 คนในบริเวณนี้ โดยสร้างอาคารชั้นเดียว 20 ห้อง มีห้องเรียนใหญ่ 7 ห้อง สำนักงาน 6 ห้องในเนื้อที่ 462 ตารางเมตร ค่าใช้จ่าย 255,000 หยวน (ที่จริงยังต้องมีค่าใช้จ่ายอะไรๆ อีกมาก)
(น.48)


รูป 36 ครูนักเรียนโรงเรียนถ้ำคอยต้อนรับ
Teachers and schoolchildren of Cavern School awaiting to greet me.

(น.49)


รูป 37 โรงเรียนถ้ำ
'Cavern' School.

(น.49) ครูใหญ่อธิบายว่าการศึกษาพื้นฐานเช่นนี้กรรมการหมู่บ้านต้องรับผิดชอบ ถือว่าไม่เก็บค่าเล่าเรียน แต่เก็บค่าใช้จ่ายเทอมละ 21 หยวน การแก้ปัญหาห้องเรียนไม่พอ ต้องรวมห้อง ป.1 กับ ป.4 ไว้ในห้องเดียวกัน ตำราเรียนที่ใช้เป็นตำรามาตรฐานที่ใช้ทั่วประเทศ นักเรียนต้องซื้อเอง เด็กทุกคนเดินมาเรียน ที่อยู่ไกลที่สุดคือ 6 กิโลเมตร คนที่บ้านใกล้ตอนหยุดพักกลางวันก็กลับไปกินที่บ้าน คนที่บ้านไกลก็ถืออาหารมาด้วย ครูที่นี่จบอนุปริญญา 2 คน อาชีวะ 2 คน อีกคนจบมัธยมปลาย เด็กที่จบจากโรงเรียนนี้แล้วไปเรียนชั้นมัธยมตอนต้นที่ตำบล ส่วนชั้นมัธยมปลายต้องไปเรียนที่ตัวเมือง นักเรียนชั้นประถมได้ไปต่อชั้นมัธยมต้นถึง 98% แต่มีโอกาสเรียนมัธยมปลายเพียง 30% ศิษย์เก่าที่นี่จบมหาวิทยาลัยก็มี
(น.50)


รูป 38 ภายในห้องเรียน
In the classroom.

(น.50) ห้องเรียนค่อนข้างแออัด กระดานดำที่ติดฝาก็ชื้น ใช้ไม่ได้ ต้องเอาแผ่นกระดานอื่นมาเขียน เห็นเรียนกวีนิพนธ์ของตู้ฝู่ และเด็กอนุบาลคัดตัวพินยิน ฉะนั้นเด็กต้องรู้ตัวอักษรโรมันด้วย กลับมารับประทานอาหารกลางวันที่เรือนรับรองแล้วเดินทางกลับซีอาน หงเยี่ยนเล่าว่าที่น้ำตกหูโข่วที่นายกเทศมนตรีกล่าวถึงเมื่อตอนที่เลี้ยงเมื่อคืนนี้ มีดาราหนังไต้หวันขับรถเหาะข้ามน้ำตกกว้าง 20 เมตร ปลอดภัยดี ไม่เป็นอะไร ได้ออกทีวีด้วย (ความสามารถส่วนตัวห้ามลอกเลียน) หยุดรถเข้าห้องน้ำที่ซวนหยวน ฉันฝากนายอำเภอส่งโปสต์การ์ด เดินทางต่อไปถึงซีอานช้ากว่ากำหนดครึ่งชั่วโมง รับประทานอาหารยังไม่ทันจะเสร็จดีก็ถึงเวลาต้องขึ้นเครื่องบิน China Eastern Airlines พวกมณฑลส่านซีให้อัลบั้มรูป แถมรูปที่มาคราวก่อนด้วย