<< Back

วัดต้าเจวี๋ย

จากหนังสือ

เมื่อข้าพเจ้าเป็นนักเรียนนอก หน้า 63,64,65,66,67

(น.63) ที่จริงยังมีเรื่องสนทนากันอีกมาก แต่เวลาหมดแล้ว เลยต้องลาเดินทางไปที่วัดต้าเจวี๋ย (ซึ่งน่าจะแปลว่า วัดมหาโพธิ) ที่วัดมีคนที่ดูแลวัด คุณซูเสี่ยวเฟิง ซึ่งเป็นรองผู้อำนวยการสำนักงานวัฒนธรรมกรุงปักกิ่ง อาจารย์มหาวิทยาลัยปักกิ่ง (มีทั้งที่ตามข้าพเจ้าจากมหาวิทยาลัยแต่แรกและรออยู่ที่วัด) วัดต้าเจวี๋ยตั้งอยู่ที่เชิงเขาหยังไถ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอำเภอไห่เตี้ยน สร้างเมื่อ ค.ศ.1068 สมัยราชวงศ์เหลียว สมัยก่อนเรียกชื่อว่าชิงสุ่ยย่วน แล้วเปลี่ยนชื่อเป็นวัดหลิงเฉวียนในสมัยราชวงศ์จิน (ค.ศ.1115-1234) ในค.ศ.1428 สมัยจักรพรรดิเซวียนเต๋อ (ค.ศ.1426-1435) ราชวงศ์หมิง มีการซ่อมครั้งใหม่เปลี่ยนชื่อเป็น ต้าเจวี๋ย วัดนี้มีลักษณะพิเศษคือ หันทางทิศตะวันออก วัดอื่นๆ หันทางทิศใต้ เรื่องทิศทางของวัดนี้ข้าพเจ้าไม่สู้จะเข้าใจดีนัก สันนิษฐานว่าทิศใต้ถือว่าเป็นทิศหลัก บางคนก็ว่าเลียนแบบวัดที่สร้างวัดแรกที่ภูมิประเทศบังคับให้หันทางทิศใต้ ที่หันทางตะวันออกบางคนว่าเป็นด้วยภูมิประเทศบังคับเช่นกัน หรือเป็นธรรมเนียมของราชวงศ์เหลียว แต่ข้าพเจ้าคิดว่าน่าจะมีเหตุผลทางศาสนาคือ เมื่อสาธุชนเดินเข้าไปไหว้พระ เข้าทางตะวันออกก็จะเป็นพระอยู่ทางตะวันตก คือ ดินแดนสุขาวดี มีวิหารต่างๆ เช่น วิหารจตุโลกบาล วิหารมหาวีระ (ต้าสยงเป่าเตี้ยน) วิหารอมิตภะ (อู๋เลี่ยงโซ่วฝอเตี้ยน) วิหารมหากรุณา (ต้าเปยถาน) นอกจากนั้นยังมีวิหารอะไรต่อมิอะไรอีกแยะ (ซื่ออี ซีหยุน หลิงเย่า หลงหวังถัง) มีหอกลอง หอระฆัง ที่สำคัญอีกอย่างคือ มีธารน้ำและสระน้ำที่มีน้ำตลอดเวลา เราดูปลาที่สระน้ำนี้ได้เพราะว่ามาจากน้ำพุร้อนหลิงเฉวียน น้ำจึงไม่เป็นน้ำแข็งตอนหน้าหนาว
(น.64) ในวัดนี้มีต้นไม้ที่น่าสนใจ เป็นต้นไม้ที่ทางการอนุรักษ์ปกปิดรักษาอยู่หลายต้น เช่น ต้นไผ่ชนิดหนึ่งลำไผ่มีสีเขียวและสีเหลืองสลับกัน (ทางยาว) ในข้อเดียวกัน เขาถือว่าสีเหลืองคือทอง สีเขียวคือหยก และคนอธิบายบอกว่าเกี่ยวกับยินหยาง ปากั้ว รายละเอียดเป็นอย่างไรฟังไม่เข้าใจ ตันไป๋ (สนอย่างหนึ่ง) พันกับต้น Chinese Wisteria เขาว่าต้นนี้มีอายุราว 800 ปี เจดีย์ล้อมรอบด้วยต้นซง (สน) และต้นไป๋ ต้นแป๊ะก๊วยยักษ์อายุพันปี ต้นนี้เป็นต้นตัวผู้ เขาบอกว่าต้นไม้แบบนี้เรียกกันว่า ต้นปู่และหลาน เพราะว่าปู่เป็นผู้ปลูก ถึงรุ่นหลานจึงใช้ประโยชน์ได้
(น.64) รูป 65 กอไผ่สีเหลืองเขียวสลับกัน
(น.65) รูป 66 ต้นไซเปรสใหญ่ที่วัดต้าเจวี๋ย
(น.65) ต้นสูหลี่ (Rhamnus parvifolia) ขึ้นอยู่กลางต้นสน ต้นสูหลี่นี้เป็นไม้เนื้อแข็งมาก (คนจีนนิยมใช้ทำกล้องยาสูบ) จึงดันต้นสนให้แยก ต้นอวี้หลาน (Magnolia) สีขาว ปลูกในสมัยจักรพรรดิเฉียนหลง (ค.ศ.1736-1795) แห่งราชวงศ์ชิง ตอนนี้เพิ่งเริ่มฤดูใบไม้ผลิจึงมีแค่ดอกตูมๆ อาคารที่เข้าไปดู ด้านนอกประตูมีลายพระหัตถ์จักรพรรดิเฉียนหลง ด้านในประตูเป็นลายพระหัตถ์พระนางซูสี เป็นคำทางพุทธศาสนาทั้งนั้น ที่เพดานมีลายไม้สลักรูปมังกรในบ่อน้ำ มีพระพุทธรูป 3 องค์ (ตรีกาล) คือ พระอมิตาภะ พระศากยมุนี และพระไภษัชยคุรุ ข้างๆ มีหู้ฝ่า (ธรรมปาล) คือ พวกที่ปกปักรักษาพระศาสนาจะเรียกว่าเป็นเทพหรือเป็นอะไรก็ไม่รู้ มีอยู่ 20 ตน (ไม่ทราบว่าเป็นลักษณนามที่ถูกต้องหรือเปล่า) มีอยู่ตนหนึ่งเป็นยักขินี มีเรื่องในธรรมบทว่าแต่ก่อนนี้ยักขินีนี้ชอบกินเด็ก ต่อมาได้เฝ้าพระพุทธเจ้าจึงกลับใจมาเป็นผู้ปกปักรักษามารดาและทารก
(น.66) รูป 67 พระพุทธรูปมีพระโพธิสัตว์ 2 ข้าง
(น.66) มีรูปพระโพธิสัตว์ต่างๆ องค์หนึ่งเป็นพระตี้จั้งคือ พระกษีติครรภโพธิสัตว์ ก่อนออกประตูมีรูปเหวยถัว (พระเวทโพธิสัตว์) คือ ผู้ที่ปกปักรักษาพระศาสนา ที่อื่นมักทำเป็นรูปยืน แต่ที่นี่เป็นรูปนั่ง อีกอาคารหนึ่งมีพระพุทธรูปอยู่ตรงกลาง สองข้างเป็นพระโพธิสัตว์ มีรูปพระอมิตาภะ ด้านหลังเป็นรูปพระโพธิสัตว์กวนอิม (อวโลกิเตศวร) อยู่ในทะเล พระหัตถ์จับนก มีรูปเด็กอยู่กลางทะเล ด้านนอกมีจารึกสมัยราชวงศ์เหลียวซึ่งถือว่าเป็นจารึกที่เก่าแก่มาก
(น.67) รูป 68 กวนอิมจับนก
รูป 69 จารึกราชวงศ์เหลียว