<< Back
อาหารพิเศษ
จากหนังสือ
ย่ำแดนมังกร
ย่ำแดนมังกร หน้า 294-295
(น.294) เรื่องหมาและตุ๊กแกนี้ข้าพเจ้าถูกพรรคพวกโจมตีหาว่าไปบอกจีนให้จัดให้รับประทาน บางคนบอกว่าตั้งแต่ออกจากปักกิ่งไม่ มีความสุขใจเลย เป็นความสัจจริง ว่าข้าพเจ้ามิได้ไปสั่งใครอย่างนั้นเลย เพียงแต่พูดเล่นๆ เรื่องการกินตุ๊กแกเท่านั้น สังเกตดูฝ่ายจีนที่มากับเราจากปักกิ่ง ไม่มีใครอยากรับประทานสัตว์ชนิดนี้เลย ดูเหมือนว่าจะเป็นอาหารของคนใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งยูนาน
เมื่อพูดถึงเรื่องการกินอะไรประหลาดๆ นี้ จะต้องอธิบายไปอีกสักหน่อยว่า เป็นส่วนของการเจริญสัมพันธไมตรี เราได้รับ
(น.295) การอบรมว่าการไปต่างประเทศทุกครั้งเป็นราชการ ไม่ได้ไปเที่ยวเล่นฉะนั้นก็ไม่มีสิทธิอยากจะทำอะไรไม่อยากทำอะไร ไปหรือไม่ไปต้องแล้วแต่เจ้าภาพ หน้าที่ของเราก็คือเป็นตัวแทนของประเทศ และของประเทศเจ้าภาพสู่ประเทศไทย พร้อมทั้งหารือแลกเปลี่ยนความรู้และความร่วมมือบางประการเท่าที่จะทำได้
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ และประมุขประเทศต่างๆ ล้วนมีประสบการณ์ทำนองนี้ว่า ถึงแม้ว่าจะเจ็บป่วยเป็นไข้ ก็ต้องไปตามโปรแกรม บางประเทศเมื่อแขกป่วย เจ้าภาพบ่นว่า ถ้ารู้ตัวไม่แข็งแรงมาทำไม เสียเงินต้อนรับ เสียแผนหมด สรุปว่าการเป็นตัวแทนประเทศจะต้องอดทนและระวังตัวด้วย
สำหรับประเทศจีนนี้ การต้อนรับของเขาก็เหมือนคนไทยรับแขก คือดูแลทุกข์สุขของแขกทุกอย่าง และไม่ได้บังคับขู่เข็ญแต่ประการใด ผู้ที่กินหมาและตุ๊กแกก็ด้วยสมัครใจไม่ได้มีใครคะยั้นคะยอให้ชิมเหมือนบาง แห่ง
หลังจากรับประทานหมาและตุ๊กแก มีการรับประทานเห็ดหูหนูขาวกับลิ้นจี่ (ลอยแก้ว?) ขนมและผลไม้ ซึ่งแน่นอนคือแตงโม
จัดหมวดหมู่สารสนเทศ
อาหารพิเศษ
หมาต้มเค็ม
ซุปไก่ตุ๋นในหม้อ
การเจริญสัมพันธไมตรี
เรื่องหมาและตุ๊กแกนี้ข้าพเจ้าถูกพรรคพวกโจมตีหาว่าไปบอกจีนให้จัดให้รับประทาน บางคนบอกว่าตั้งแต่ออกจากปักกิ่งไม่มีความสุขใจเลย เป็นความสัจจริง ว่าข้าพเจ้ามิได้ไปสั่งใครอย่างนั้นเลย เพียงแต่พูดเล่นๆ เรื่องการกินตุ๊กแกเท่านั้น สังเกตดูฝ่ายจีนที่มากับเราจากปักกิ่ง ไม่มีใครอยากรับประทานสัตว์ชนิดนี้เลย ดูเหมือนว่าจะเป็นอาหารของคนใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งยูนนาน[1]
เมื่อพูดถึงเรื่องการกินอะไรประหลาดๆ นี้ จะต้องอธิบายไปอีกสักหน่อยว่า เป็นส่วนของการเจริญสัมพันธไมตรี เราได้รับการอบรมว่าการไปต่างประเทศทุกครั้งเป็นราชการ ไม่ได้ไปเที่ยวเล่นฉะนั้นก็ไม่มีสิทธิอยากจะทำอะไรไม่อยากทำอะไร ไปหรือไม่ไปต้องแล้วแต่เจ้าภาพ หน้าที่ของเราก็คือเป็นตัวแทนของประเทศ และของประเทศเจ้าภาพสู่ประเทศไทย พร้อมทั้งหารือแลกเปลี่ยนความรู้และความร่วมมือบางประการเท่าที่จะทำได้
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ และประมุขประเทศต่างๆ ล้วนมีประสบการณ์ทำนองนี้ว่า ถึงแม้ว่าจะเจ็บป่วยเป็นไข้ ก็ต้องไปตามโปรแกรม บางประเทศเมื่อแขกป่วย เจ้าภาพบ่นว่า ถ้ารู้ตัวไม่แข็งแรงมาทำไม เสียเงินต้อนรับ เสียแผนหมด สรุปว่าการเป็นตัวแทนประเทศจะต้องอดทนและระวังตัวด้วย
สำหรับประเทศจีนนี้ การต้อนรับของเขาก็เหมือนคนไทยรับแขก คือดูแลทุกข์สุขของแขกทุกอย่าง และไม่ได้บังคับขู่เข็ญแต่ประการใด ผู้ที่กินหมาและตุ๊กแกก็ด้วยสมัครใจไม่ได้มีใครคะยั้นคะยอให้ชิมเหมือนบางแห่ง
หลังจากรับประทานหมาและตุ๊กแก มีการรับประทานเห็ดหูหนูขาวกับลิ้นจี่ (ลอยแก้ว?) ขนมและผลไม้ ซึ่งแน่นอนคือแตงโม[2]
อ้างอิง
1. ย่ำแดนมังกร หน้า 294
2. ย่ำแดนมังกร หน้า 294-295