<< Back
" คืนถิ่นจีนใหญ่ วันศุกร์ที่ 27 มิถุนายน 2540 "
(น.44) รูป 33 ป้ายอธิบายเกี่ยวกับหันหยู
(น.44) ในห้องเป็นพิพิธภัณฑ์แสดงผลงานของหันหยู มีแสตมป์ชุดนักปราชญ์จีน มีหลี่ไป๋ ตู้ฝู่ หันหยู และหลิวจงหยวน เขียนคำสรรเสริญหันหยูไว้ว่า ไท่ซานเป่ยโต้ว แปลว่า เป็นดุจภูเขาไท่ซานและดาวเหนือ
ตามทางเดินลงจากเขามีจารึกสรรเสริญหันหยูที่คนมีชื่อเสียงในปัจจุบันเขียน
ที่หมายที่ 3 วัดไคหยวน ต้องยอมรับว่าตอนนี้ชักจะเหนื่อยแล้ว จดหรือดูอะไรไม่ค่อยจะรู้เรื่อง
จากศาลเจ้าหันเหวิน เราข้ามแม่น้ำหัน ผ่านประตูเมืองเก่า เข้าซอยทางประตูเล็กข้างๆ สองข้างทางเป็นห้องแถวขายของสารพัดอย่างมากมายยาวสุดลูกหูลูกตา
วัดนี้กล่าวกันว่าสร้างในสมัยราชวงศ์ถังราว ค.ศ. 738 สมัยจักรพรรดิถังสวนจง (หมิงตี้) บางส่วนเป็นศิลปะสมัยราชวงศ์ซ่งและหยวน
แต่ก่อนเคยมีเนื้อที่ร้อยกว่าโหม่ว แต่ปัจจุบันเหลืออยู่เพียง 20 โหม่ว ถูกรุกที่บ้าง เอาไปทำอย่างอื่นบ้าง
(น.45) เข้าประตู (ซานหมิน) มีโลกบาล (เทียนหวัง) อยู่ซ้ายขวาข้างละสององค์ ตรงกลางเป็นรูปพระศรีอาริยเมตไตรย
อาคารหลักเรียกว่า ต้าฉงอู๋เตี่ยน เป็นวิหารกลางปลูกบนยกพื้นหินแกรนิต หลังคาคงจะซ่อมแซมใหม่ในยุคหลัง (ราชวงศ์หมิง?)
ผนังเป็นบานประตู คงจะเปิดได้รอบตัวแบบอาคารจีนทั่วไป มีพระปฏิมาประธาน 3 องค์ ตรงกลางเป็นพระศากยมุนี ข้างซ้ายเป็นพระไภษัชยคุรุ
ด้านขวาเป็นพระอมิตาภะ ริมผนังสองด้านเป็นพระอรหันต์ข้างละ 9 องค์ รวมเป็น 18 ที่เรียกว่าจับโป้ยหล่อฮั่น หลังพระประธานมีรูปพระภิกษุองค์หนึ่งไม่ทราบว่าเป็นใคร
ตรงกลางเป็นกวนอิมเหยียบบนปลาหลีฮื้อ เรียกว่า กวนอิมทะเลใต้ รูปทั้งหมดนี้สร้างใหม่ ฝีมืองามดี ของเดิมถูกทำลายหมดสมัยปฏิวัติวัฒนธรรม
(น.45) รูป 34 วัดไคหยวน
(น.46) รูป 35 หน้าวัดไคหยวน
(น.46) อาคารหอพระไตรปิฎก เรียกว่าหอฉางจิงโหลว มีพระปฏิมาประธานเป็นพระพุทธรูป ด้านซ้ายเป็นรูปพระโพธิสัตว์กวนอิมหรือพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร
ด้านขวาเป็นพระโพธิสัตว์มัญชุศรี ในหอไตรนี้มีพระไตรปิฎกฉบับพระเจ้าเฉียนหลง จำนวน 7,000 กว่าเล่ม เขียนเป็น 4 ภาษาคือ ภาษาจีน ภาษาแมนจู
ภาษามองโกล และภาษาทิเบต ซึ่งเป็นภาษาสำคัญที่ใช้กันในจีนสมัยนั้น
ข้างๆ หอพระไตรปิฎก จัดเป็นพิพิธภัณฑ์ มีของเก่ามากมาย ในตู้มีตัวเขียนต่างๆ มีของชิ้นใหญ่ๆ ทำด้วยสำริด มีระฆังใบใหญ่จารึก
(น.46) รูป 36 พระประธาน
(น.47) รูป 37 พระอรหันต์ 18 องค์
รูป 38 เจ้าแม่กวนอิม
รูป 39 พระไตรปิฎฉบับเฉียนหลง มีจำนวน 7,000 กว่าเล่ม 4 ภาษา
(น.48) รูป 40 ระฆังจารึกพระสูตรต่างๆ
(น.48) พระสูตร เช่น อวตังสกสูตร ธารณี เช่น มหากรุณาธารณี เจดีย์ไม้ แกะสลักปิดทองสูงสามเมตรกว่า ทำสมัยราชวงศ์หมิง
กระถางธูปจากเกาหลีเป็นบรรณาการสมัยราชวงศ์ถัง กระถางธูปขนาดใหญ่ทำจากหินอุกกาบาต สร้างสมัยราชวงศ์หมิง ในตู้มีรูปพระหลวงจีนรูปหนึ่งที่มีศรัทธาแก่กล้า
เช้าขึ้นก็กัดลิ้นตนเองเอาเลือดมาเขียนอวตังสกสูตร ตั้งแต่ต้นจนจบใช้เวลา 3 ปี ในทางพุทธศาสนาน่าจะเป็นการบำเพ็ญเพียรที่สุดโต่งเกินไปที่เรียกว่า อัตตกิลมถานุโยค
ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงห้ามเช่นเดียวกับการทำตัวสบายเกินไป แต่ในที่นี้เบื้องหลังคือ การต่อต้านญี่ปุ่น ถือเป็นการต่อสู้ทางการเมืองอย่างหนึ่ง แบบเดียวกับการอดอาหาร พระรูปนี้เขาว่าเคยมาเมืองไทย
หอฉัน ตรงระเบียงมีมู่หยู หรือเครื่องเคาะจังหวะทำเป็นรูปปลา หอพระโพธิสัตว์ตี้จ้าง (กษิติครรภ) ซึ่งเป็นพระโพธิสัตว์ที่ดูแลยมโลก ในหอมีรูปยมบาล (หมอหวัง) ทั้ง 16
หอกวนอิม (หอพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร) รูปกวนอิมเป็นผู้ชาย และในตู้มีรูปกวนอิม 18 ปาง
จากนั้นไปที่ห้องรับแขก เจ้าอาวาสมอบของขวัญ และหนังสือประวัติโดยละเอียด วัดนี้เป็นวัดในพุทธศาสนานิกายฉานจง (ธยานะ ในอินเดีย,
Next >>