<< Back
" เย็นสบายชายน้ำ วันอาทิตย์ที่ 18 สิงหาคม 2539 "
รูป 115 เรือชาวบ้าน
(น.126) รูป 116 ทิวทัศน์ภูเขาที่เป็นรูปร่างต่าง ๆ ดูกันเอาเอง
(น.126) โตรกเขาต่อไปนี้เรียกว่า ปาอู้เสีย มีความยาว 15 กิโลเมตร ช่วงนี้มีหินย้อยมากมาย ยอดเขามีรูปร่างต่าง ๆ ที่ต้องใช้จินตนาการคิดเอาเองตามเคยว่าเป็นอะไร
คนจีนเขาคิดเอาไว้เรียบร้อยแล้วว่า เป็นรูปลิงช้อนเงาพระจันทร์ ม้าสวรรค์ผิดกฎสวรรค์หนีมาอยู่ที่ซานเสียนี้ พอเจ้าหน้าที่สวรรค์มาตามก็หนีเข้าถ้ำ แต่ไม่รู้ตัวว่าขาหลังกับหางโผล่ออกมา หินมังกรเข้าถ้ำ ผู้หญิงนอน เต่าออกไข่ เจ้าแม่กวนอิมประทับบนบัลลังก์ดอกบัว
(น.127) รูป 117 ทิวทัศน์ภูเขาที่เป็นรูปร่างต่าง ๆ ดูกันเอาเอง
รูป 118 ทิวทัศน์ภูเขาที่เป็นรูปร่างต่าง ๆ ดูกันเอาเอง
(น.128) รูป 119 ทิวทัศน์ในโตรกเขาซานเสียน้อย
(น.129) สิ่งที่น่าสนใจอีกอย่างหนึ่งของที่นี่คือ มีโลงศพแขวน นักวิชาการกล่าวว่าโลงศพนี้เป็นของชนชาติส่วนน้อยชาวเป๋อ มีประเพณีว่าเมื่อตายจะนำโลงศพไปแขวนไว้ตามหน้าผา
คนไหนยิ่งรวยมากก็ยิ่งเอาไปแขวนไว้บนที่สูง ๆ และอันตราย ถือว่าอยู่ใกล้สวรรค์ พวกเขาเอาโลงศพขึ้นไปอย่างไรนั้นไม่มีใครทราบ นักวิชาการสันนิษฐานไว้หลายอย่างยังไม่เป็นที่ตกลง
ชนเผ่านี้ก่อกบฏในราชวงศ์หมิง จึงถูกปราบหมด ลูกหลานที่ยังเหลืออยู่ต้องเปลี่ยนแซ่ เดิมแซ่อา เปลี่ยนเป็นแซ่เหอ บางกลุ่มก็ยังยึดประเพณีคือ ถึงเวลาเดือน 8 ยังเดินทางมาในที่มีโลงศพแขวน เพื่อที่จะเซ่นไหว้บรรพบุรุษ
อาชีพชาวบ้านแถบนี้คือ เก็บต้นไผ่ไปส่งโรงงานทำเยื่อกระดาษ นอกจากนั้นทำสวนชา (เป็นชาเขียว) เมื่อมีเวลาว่างก็ทำนารับจ้าง ฉะนั้นคนแถวนี้จะฐานะดีกว่าคนที่อยู่ลึกห่างไปจากแม่น้ำ
ไปถึงตำบลซวงหลงที่เราจะรับประทานอาหารกลางวัน แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาอาหารก็เลยไปเที่ยวต่อ แถวนี้เป็นแถบที่มีนักท่องเที่ยวมามาก จนเรียกว่า สามเหลี่ยมทองคำ คือ อำเภอเฟิ่งเจี๋ย อำเภออูซาน อำเภออูซี ทิวทัศน์ต่อไปจากนี้ก็คล้าย ๆ กับที่ผ่านมามีถ้ำ เช่น ถ้ำเห้งเจีย หินปอดม้าตับวัว หินรูปพระพุทธรูป หินรูปร่างเหมือนแกะ
(น.130) รูป 120 ตามหน้าผามีช่องสี่เหลี่ยมสำหรับสอดไม้ทำทางเดิน เรียกว่าจ้านเต้า สามารถเดินตามแม่น้ำจากมณฑลหนึ่งไปอีกมณฑลได้
(น.130) มีป้ายเขียนไว้ว่าหมู่บ้านคนแซ่โหล ตามประวัติว่าในสมัยราชวงศ์ชิง มีเด็กจากหมู่บ้านนี้ขึ้นไปท่องหนังสือตรงชะง่อนหินที่หน้าผา แล้วสอบได้จอหงวน เป็นเรื่องตื่นเต้นฮือฮา ใกล้ ๆ
นั้นมีบ่อน้ำพุ แถวนี้เคยมีคนมาถ่ายหนังกำลังภายใน เรือผ่านปากทางเข้าเสียวเสี่ยวซานเสีย ภาษาอังกฤษเรียกว่า The Least Three Gorges ขอบัญญัติศัพท์เรียกว่า
ซานเสียจิ๋วก็แล้วกัน เขาว่าเป็นที่สวยที่สุด แต่ต้องเปลี่ยนเรือเล็กจิ๋ว เห็นช่องที่ทำจ้านเต้า (เส้นทางเดินทัพ) อีกแล้ว รูแบบนี้มีหลายแห่งไม่แน่ใจว่าทำในสมัยไหน บางคนว่าราชวงศ์ถัง บางคนว่าราชวงศ์ซ่ง แถมบางคนว่าเก่าไปถึงราชวงศ์ฮั่นเสียด้วยซ้ำ
(น.131) รูป 121 ทดลองสร้างทางเดินตามแบบโบราณ
(น.131) หยุดเรือที่สันดอนกลางน้ำให้เก็บหิน ข้าพเจ้าชอบเก็บหินอยู่แล้ว เลยสนุกใหญ่ แถมใคร ๆ พากันเก็บให้อีกเลยมีมาก พอดีมีถุงที่สำหรับอาเจียนในเครื่องบินเก็บมาด้วย (แต่ไม่ได้อาเจียน) เลยใช้ใส่หิน นายอำเภออธิบายว่าหินที่ดีต้องแข็งและมีลวดลายดี หินซานเสียที่นิยมกันเป็นสีดำและมีลายขาว
(น.131) รูป 122 เก็บหิน
(น.132) รูป 123 บางส่วนมีน้ำตก
(น.132) ขึ้นท่าที่ซวงหลง นั่งพักคุยกับนายอำเภอได้ความว่านายอำเภอคนนี้อายุ 37 ปี (อ่อนกว่าข้าพเจ้าตั้งหลายปี) เขาเคยเป็นอาจารย์สอนการเมืองอยู่ที่โรงเรียนฝีกหัดครู เป็นเลขาธิการพรรคของเขตอยู่ 5 ปี ตอนนี้ได้รับเลือกตั้งเป็นนายอำเภอมา 4 ปีแล้ว
อาหารกลางวันก็เป็นอาหารพื้นเมืองอีกตามเคย คือเผ็ด แต่ในเวลานี้ชินเสียแล้ว อาหารจานไหนไม่เผ็ดต้องขอพริกเติม เขามีปลาไม่มีก้างมาจากแม่น้ำต้าหนิงเรียกว่า ปลาเหนียน (อยู่ที่นี่สับสนเรื่องภาษา
เพราะเขาพูด ล ลิง กับ น หนู ปนกันไม่รู้ตัวไหนแน่) ปลาชนิดนี้หนักที่สุดราว 200 กิโลกรัม เขาอวดว่าอร่อยกว่าปลาในแม่น้ำฉางเจียง เพราะตัวไม่เหม็นโคลน นอกจากนั้นมีไก่บ้านย่าง (เป็นของแพงมากของที่นี่)
ผักกาดดอง อาหารพื้นเมืองอีกอย่างเป็นข้าวคลุกหมูสับเนื้อหมักหรือเนื้อเค็มที่หมักมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ตามประเพณีมักจะฆ่าหมูตอนตรุษจีน แล้วกินไม่หมด ต้องทำเนื้อเค็มเอาไว้กินต่อทั้งปี ยิ่งแถว ๆตะวันออกเฉียงเหนือยิ่งเก็บนาน และมีผักบุ้งผัดด้วย
(น.133) เมื่อรับประทานเสร็จกลับลงเรือเพื่อกลับไปเรือใหญ่ ตอนนี้ไม่ต้องชมทิวทัศน์แล้ว เลยคุยกัน ขอให้นายอำเภอช่วยเขียนคำขวัญอะไรให้ที่ก้อนหินที่เก็บมา เขาลายมือสวย แต่บอกว่าตอนนี้งานมากไม่มีเวลาฝึก
ขอให้เขาเขียนให้บนสมุด เขาก็เขียนบทกวีไป๋ตี้เฉิง ตอนหลังข้าพเจ้าเขียนโพสต์การ์ดถึงตัวเอง ขอให้เขาส่งและเขียนอะไรให้ด้วย เขาบอกว่าจะเอากลับไปเขียนให้อย่างดีที่สุดที่บ้าน
กลับขึ้นเรือปาซาน ผ่านอูเสียไปมณฑลหูเป่ย เขาบอกว่าเส้นที่แบ่งมณฑลเสฉวนกับมณฑลหูเป่ยนั้นลากเฉียง ๆ ฉะนั้นฝั่งขวามือของเราจะเป็นเขตมณฑลหูเป่ยแล้ว แต่ฝั่งซ้ายมือยังต้องถือเป็นเสฉวนอยู่
สถานที่แบ่งเขตมณฑลเป็นช่องเขาที่มีลักษณะแปลกคือ ต้นไม้ต่าง ๆ ที่ขึ้นอยู่ในเขตเสฉวนจะเอียงไปด้านเสฉวน ส่วนพวกที่ขึ้นในดินของหูเป่ย ก็เอียงไปทางหูเป่ย
บนภูเขามียอดเขาเติงหลง ถ้ำหลู่โหยว บริเวณโตรกเขาอูซานนี้ มียอดเขาที่เป็นที่รู้จักกันอยู่ 12 ยอด แต่มองเห็นจากเรือเพียง 9 ยอดเท่านั้น มีถ้ำตามนิทานว่า มีนักรบยิงธนูทะลุหิน มองขึ้นไปภูเขาสูงมากจริง ๆ
แต่ก็ยังมีคนขึ้นไปทำการเกษตร สองข้างทางบนฝั่งมีเรือลำหนึ่งจอดเกยตื้นอยู่ หินแตก ๆ เป็นลายเหมือนขั้นบันได มีหลักศิลาจารึกหิน เล่ากันว่าเป็นศิลาจารึกขงเบ้ง ตรงหน้าผาก็มีทางเดินแคบ ๆ
แต่ก็ไม่ได้เป็นทางสำหรับการเดินข้าม คนที่ลากเรือจะขึ้นไปเดินอยู่ข้างบน ทางเดินหินนี้อายุยืนราว 100 กว่าปี สมัยพระเจ้ากวางสู ราชวงศ์ชิง กว้างประมาณ 1.5 เมตร เรื่องซานเสียนี้เขาว่ามีสถานที่ที่คณะถ่ายหนังของ ABC มาถ่ายสารคดี
Next >>