<< Back
อิ๋นชวน
จากหนังสือ
ต้นน้ำ ภูผา และป่าทราย
ต้นน้ำ ภูผา และป่าทราย หน้า 19,25,27
(น.19) ในเครื่องบินอ่านหนังสือพิมพ์พูดถึงนโยบายของจีนที่จะปรับปรุงพิพิธภัณฑ์และแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพิพิธภัณฑ์วังโบราณ เช่น ให้มีบริการทางด้านโทรคมนาคม ปรับปรุง website สิ่งพิมพ์ต่างๆ เทป วิดีโอ มีอาสาสมัคร ซึ่งส่วนมากเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย พูดภาษาต่างประทศได้ เช่น ภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส ญี่ปุ่น เยอรมัน รัสเซีย สเปน เป็นต้น ปรับปรุงห้องน้ำให้มีที่ล้างมือ มีกระดาษชำระ เครื่องเป่าให้มือแห้ง ห้องน้ำคนพิการ และผู้สูงอายุจัดบริการทางการแพทย์
เครื่องบินลงที่เมืองอิ๋นชวนซึ่งเป็นเมืองหลวงของภูมิภาคปกครองตนเองหนิงเซี่ย รองผู้ว่าราชการชื่อ หลิวจง เป็นคนเหอเป่ย แต่มาทำงานอยู่ที่หนิงเซี่ยนานแล้ว รองผู้ว่าฯ หลิวนั่งมาในรถด้วย อธิบายว่า ที่จริงแล้วมีคนเผ่าหุย (นับถือศาสนาอิสลาม) ราว 1 ใน 3 ที่เหลือส่วนมากเป็นคนจีน พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขา ที่ราบสูง เป็นทะเลทราย ค่อนข้างแล้ง ปริมาณน้ำฝนตลอดปีประมาณ 200-600 มิลลิเมตรต่อปี ที่เพาะปลูกได้ดีเพราะว่ามีแม่น้ำหวงเหอไหลผ่าน มีโครงการชลประทาน ทำให้สามารถปลูกข้าวสาลี ข้าวเจ้า ข้าวโพด ทานตะวัน ปลูกต้นไม้เพื่อหยุดยั้งทะเลทราย ปลูกผักต่างๆ ได้ มีที่เลี้ยงสัตว์ เช่น แพะและวัว เป็นต้น
(น.25) อีกฝั่งของกำแพงที่เราเดินข้ามไปเป็นพื้นที่ของมองโกเลียใน มีถนน อีกฟากของถนนมีเครื่องผลิตไฟฟ้าพลังลม ว่าพวกชาวบ้านผลิตเอง มีแพะฝูงโต แพะพวกนี้ขนยาวสีขาว พวกเราเลยถ่ายรูปกับแพะกัน
รถมารับเราจากถนนฝั่งมองโกเลียกลับมาเมืองอิ๋นชวน มีสะพานข้ามแม่น้ำหวงเหอ เชิงสะพานมีรูปม้าบิน มีความหมายว่าให้หนิงเซี่ยเจริญขึ้นเหมือนม้าบิน นอกจากการเพาะปลูกต่างๆ แล้วยังมีบ่อเลี้ยงปลา ด้านอุตสาหกรรมมีโรงกลั่นน้ำมัน ในคลองมีระหัดวิดน้ำกลมๆ
(น.27) แสงอาทิตย์ พลังงานลม ด้านการเกษตรมีข้าวสาลี ข้าวโพด ข้าวเจ้าก็มี ข้าวหนิงเซี่ยมีชื่อเสียงในภาคตะวันตกของจีน หลังจากดำเนินนโยบายเปิดประตูสู่โลกภายนอกได้ 20 กว่าปี ได้ต้อนรับนักลงทุนต่างชาติมาลงทุนที่นี่
ไปห้องรับประทานอาหาร อาหารจานเอกคือ แพะย่าง ทำคล้ายๆ เป็ดปักกิ่งห่อแป้งอร่อยมาก ได้ความว่าแพะแกะที่เติบโตตามธรรมชาติ ไม่มีกลิ่นเหม็น ถ้าเลี้ยงใส่คอกแบบฝรั่งจะเหม็น นอกจากนั้นยังมีอุ้งเท้าอูฐ ไวน์แดงจากภูเขาเฮ่อหลาน เป็นของพื้นเมืองที่นี่ คำว่า เฮ่อหลาน หมายถึง ม้าที่ดี วิ่งเก่ง เป็นคำที่มีต้นคำมาจากภาษามองโกล ภูเขาลูกนี้เวลามองจากที่ราบจะเห็นมีลักษณะเหมือนม้าควบ ม้าห้อ จึงเรียกภูเขานี้ว่า เขาเฮ่อหลาน ระหว่างอาหารมีการแสดงของเผ่าหุย เช่น ระบำต่างๆ ดนตรี ผู้ว่าฯ เป็นคนหุย มาจากอำเภอจิงหยวน 400 กิโลเมตรจากอิ๋นชวน เรียนมาทางด้านประวัติศาสตร์
ต้นน้ำ ภูผา และป่าทราย หน้า 44
(น.44) จากวัดเดินทางต่อ เพื่อกลับไปสนามบินอิ๋นชวน ใช้เส้นทางต่างจากขามา หยุดที่โครงการไฟฟ้าพลังน้ำชิงถงเสีย อยู่บริเวณเมืองชิงถงเสีย ห่างจากซาปัวโถว 120 กิโลเมตร จากอิ๋นชวน 57 กิโลเมตร มีนายอำเภอและผู้อำนวยการไฟฟ้าพลังน้ำมาต้อนรับพาไปที่ท่าน้ำ แต่แรกคิดว่าจะให้ลงเรือที่แท้ให้ฟังบรรยายสรุปว่าโครงการนี้แต่เดิมชาวรัสเซียเป็นผู้ออกแบบใน ค.ศ. 1958 สมัยนั้นความสัมพันธ์ระหว่างจีนกับรัสเซียยังดีอยู่ เมื่อความสัมพันธ์ไม่ดี ช่างจีนเป็นผู้ก่อสร้างส่วนที่เหลือเองทั้งหมด ผลิตไฟฟ้าได้ แต่จุดมุ่งหมายสำคัญคือ การชลประทาน สามารถเลี้ยงพื้นที่ได้ 5 ล้านโหม่ว (ประมาณ 2 ล้านกว่าไร่) เขตพื้นที่แม่น้ำหวงเหอนั้นรวยที่สุดในหนิงเซี่ยเพราะเขื่อนนี้เอง เมืองชิงถงเสียเป็นเมืองที่มีทั้งเกษตรกรรมและอุตสาหกรรม มีแหล่งท่องเที่ยวที่ดี มีวัดโบราณ ทะเลสาบของเขื่อนนี้ก็เป็นที่ท่องเที่ยวที่ดีเช่นกัน
ฝั่งตรงข้ามเป็นวัดสำคัญ คือ วัดเจดีย์ 108 องค์ เขาเล่าว่ามีนักท่องเที่ยวชาวฮ่องกง ชาวไต้หวันมานมัสการกันมาก เล่ากันว่าถ้านับเจดีย์ครบ 108 แล้วจะหมดกังวล นักโบราณคดีบอกว่าโบราณสถานแห่งนี้เริ่มสร้างตั้งแต่สมัยที่พวกซีเซี่ยมีอำนาจมารุกรานจีนประมาณ 900 ปีมาแล้ว ตรงกับสมัยราชวงศ์ซ่ง วันนี้เราไม่มีเวลาไป เพราะนั่งเรือข้ามไปต้องใช้เวลาถึงครึ่งชั่วโมง ไปกลับชั่วโมงหนี่ง แถวนี้ยังมีวัดวาอารามอีกหลายแห่ง