<< Back

ฝูโจว

จากหนังสือ

คืนถิ่นจีนใหญ่
คืนถิ่นจีนใหญ่ หน้า 123

(น.123) ตอนที่ 3 สงครามฝิ่นสิ้นสุด ในขณะรบมีแม่ทัพจีนถูกฆ่าตายที่ติ้งไห่ 3 คนคือ เกอหยวนฟา หวังซีเผิง และเจิ้งกั๋วหง ที่อู่ซงก็มีนายพลถูกฆ่า อังกฤษให้ไปเจรจาและลงนามที่นานกิงในวันที่ 29 สิงหาคม ค.ศ. 1842 ผลของสัญญาทำให้จีนต้องเปิดเมืองท่า 5 เมือง คือ กวางโจว เอ้หมึง ฝูโจว หนิงโป เซี่ยงไฮ้ ยกเกาะฮ่องกงให้อังกฤษ ยกเลิกการค้าผูกขาดระบบหัง (ตัวอักษรจีน) ในมณฑลกวางตุ้ง และให้มีสิทธิสภาพนอกอาณาเขต เสียเงินชดใช้ให้อังกฤษเป็นค่าฝิ่นที่ทำลายไป

เยือนถิ่นจีนโพ้นทะเล
เยือนถิ่นจีนโพ้นทะเล หน้า 36,42,45-46,53,58,62,67,69,70

(น.36) วันนี้รับประทานอาหารเช้าแล้ว นั่งเครื่องบิน Air China (A 1505) ไปนครฝูโจว มณฑลฝูเจี้ยน (ฮกเกี้ยน) ถึงสนามบินฉางเล่อ ใช้เวลา 2 ชั่วโมงครึ่ง นั่งรถต่ออีกชั่วโมงไปโรงแรม Golden Resources International

(น.42) รูป

(น.42) หลินเจ๋อสูเกิดที่เมืองฝูโจว เมื่อวันที่ 30 สิงหาคม ค.ศ. 1785 รัชสมัยจักรพรรดิเฉียนหลง บิดาเป็นครู ฐานะยากจน มารดาต้องทำดอกไม้กระดาษเป็นการหารายได้เพิ่ม บิดามีความคาดหวังสูงว่าบุตรชายจะต้องเป็นขุนนาง มีอนาคตดี จึงสอนหนังสือตั้งแต่อายุ 4 ปี สามารถเขียนบทความได้ตั้งแต่อายุ 7 ปี เมื่ออายุ 13 ปีสอบได้ที่ 1 ในตำบล
อายุ 14 ปีสอบได้เป็น ซิ่วไฉ
อายุ 20 ปีเป็น จี่เหริน แต่งงาน

(น.45) เมื่อเกษียณอายุราชการ มาสร้างบ้านใหม่ที่ฝูโจว

(น.46) หลินเจ๋อสูไปรับราชการหลายแห่ง ถือว่าเป็นบุคคลที่มีคุณูปการแก่ชาติบ้านเมือง แต่ละมณฑลจึงทำอนุสรณ์สถาน ฝูโจวเป็นเมืองบ้านเกิดยิ่งต้องทำ

(น.53) รูป

(น.53) ห้องต่อไป เล่าเรื่องการปราบฝิ่น มีกระบอกสูบฝิ่น ลายมือหลินเจ๋อสูที่เขียนต่อต้านฝิ่น ภาพทหารอังกฤษเข้ามารบที่เซี่ยเหมิน (เอ้หมึง) ในสงครามฝิ่นครั้งที่ 1 จีนถูกบังคับให้เปิดเซี่ยเหมิน (ฮกเกี้ยน-แอ้มุ้ง ฝรั่งเรียกว่า Amoy ไทยเรียก เอ้หมึง) และฝูโจว เป็นสถานีการค้าของชาวตะวันตก

(น.58) งิ้วมีหลายประเภท แม้แต่ในมณฑลฝูเจี้ยนเท่านั้นก็มีหลายแบบ งิ้วเริ่มมีมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์ซ่งและหยวน มีงิ้วแบบผู่เซียน (อยู่ใต้ฝูโจวประมาณ 100 กิโลเมตร) หลีหยวน (แถวๆ เฉวียนโจว) สมัยราชวงศ์หมิง ราชวงศ์ชิง จึงมีงิ้วเกาเจี่ย งิ้วหมิ่น งิ้วเซียง (แถวฮกเกี้ยนตอนใต้นิยมเล่นกันจนถึงปัจจุบันและแพร่ไปที่ไต้หวัน)

(น.62) เครื่องเขินแบบของฝูโจว ที่ตู้มีคำบรรยายติดไว้ว่า bodiless lacquer ware แปลว่า เครื่องเขินไม่มีรูปร่าง ใช้ดิน ปูนปลาสเตอร์ และไม้เป็นโครง พันผ้าเป็นชั้นๆ พอแห้งแล้ว เอาโครงไม้ออก แล้วลงรักและเขียนสี มีคุณสมบัติพิเศษคือ กักน้ำได้ ทนร้อน ทนเย็น ไม่ว่าจุดเยือกแข็ง และจุดเดือด ทนต่อการกัดกร่อน ไม่เปลี่ยนรูป สีไม่ลอก แลคเกอร์ไม่หลุด

(น.67) มณฑลฝูเจี้ยน (หรือฮกเกี้ยน) มีชื่อย่อว่า หมิ่น ได้ชื่อจากแม่น้ำหมิ่น (หมิ่นเจียง) ส่วนชื่อฮกเกี้ยนก็เรียกกันมานานกว่า 1,300 ปีแล้ว มณฑลนี้เปิดสู่โลกภายนอกมานาน มาร์โคโปโลบันทึกไว้ว่า ท่าเรือแห่งหนึ่งที่ฮกเกี้ยนมีพ่อค้ามาจากทั่วโลก ฮกเกี้ยนเป็นจุดเริ่มต้นของเส้นทางแพรไหมทางทะเล เมืองฝูโจวและเมืองเซี่ยเหมินเป็นเมืองท่าที่อนุญาตให้ชาวต่างชาติมาค้าขายได้ เป็น 2 แห่งในจำนวน 5 แห่งแรก มีจังหวัด 9 จังหวัด 85 อำเภอ เนื้อที่ 120,000 ตารางกิโลเมตร พื้นที่ติดกับมณฑลกวางตุ้ง เจ้อเจียง และเจียงซี ทางใต้ใกล้กับเกาะไต้หวัน มีพื้นที่ทางทะเล 130,000 ตารางกิโลเมตร มีแนวชายฝั่งยาวกว่า 3,300 กิโลเมตร ยาวเป็นอันดับ 2 ในบรรดามณฑลต่างๆ ของจีน

(น.69) มณฑลฮกเกี้ยนพัฒนาเศรษฐกิจได้อย่างรวดเร็วหลังการเปิดประเทศ ทั้งด้านสาธารณูปโภค การคมนาคมสื่อสารที่ทันสมัย การขนส่งทางทะเล มีท่าเรือใหญ่ที่เมืองฝูโจว เซี่ยเหมิน สามารถเทียบเรือขนาดหมื่นตันได้คราวละ 40 ลำ แต่ละปีมีสินค้าขนถ่ายถึง 80 ล้านตัน ตู้สินค้า 2 ล้านตู้
ท่าอากาศยานมี 4 แห่งคือ ฝูโจว เซี่ยเหมิน จิ้นเจียง อู่อี๋ซาน กำลังก่อสร้างที่เหลียนเฉิง ซึ่งจะทำให้ไปเที่ยวเขากวนจ้านได้สะดวก

(น.70) รถไฟมี 3 สาย และกำลังก่อสร้างเส้นทางเวินโจว-ฝูโจว หลานโจว-หลงเหยียน อีกสายกำลังสำรวจ

เยือนถิ่นจีนโพ้นทะเล หน้า 82,93

(น.82) เดินลงมาฝ่าถัง เป็นหอธรรมะ เป็นที่เทศน์ และพระใหม่มารับศีล (บวช?) ภายในมีป้าย 3 ป้าย มีป้ายที่กล่าวถึงพี่น้อง 2 คน ที่มาบริจาคเงินบำรุงวัด คือ ชิงหลง เป็นผู้บัญชาการทหารที่ฝูโจว และชิงเป่า เป็นผู้ว่าราชการจังหวัดไต้หวัน ซึ่งขึ้นกับมณฑลฝูเจี้ยนในสมัยราชวงศ์ชิง

(น.93)ไปสนามบินขึ้นเครื่องบินสายการบินเซี่ยเหมินไปลงสนามบินอู่อี๋ซาน ใช้เวลาบินประมาณ 30 นาที เมื่อไปถึงฝนตกเล็กน้อย คนขับรถเล่าว่า ตอนที่พระราชินีนาถเบียทริกซ์แห่งฮอลแลนด์เสด็จมา ฝนก็ตกแบบนี้ คนขับรถเป็นพนักงานของฝ่ายวิเทศสัมพันธ์เมืองฝูโจว ขับรถมา 5 ชั่วโมงกว่าระยะทาง 350 กิโลเมตรหวงเหออู่อารยธรรม

หวงเหออู่อารยธรรม
หวงเหออู่อารยธรรม หน้า 82,93

(น.87) อำเภอไท่อานเป็นเมืองระดับกลาง มีฐานะสำคัญมากในมณฑลซานตง เพราะเป็นที่ตั้งของภูเขาไท่ซาน ซึ่งอุดมด้วยแร่ธาตุถึงครึ่งหนึ่งของแร่ธาตุที่มีในมณฑล นอกจากนั้นยังอยู่ในเส้นทางจากปักกิ่งไปเซี่ยงไฮ้และปักกิ่งไปฝูโจว การคมนาคมสะดวกมาก